10 லட்சம் கையெழுத்து இயக்கம்

பாட்டாளிகள், ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் புறப்பட்டுவிட்டார்கள் என சங்கே முழங்கு!

எஸ்.குமாரசாமி

போற்றி போற்றி அம்மா போற்றி

மானமும் அறிவும் மனிதர்க்கு அழகு எனச் சொன்ன பெரியாரின் தமிழ்நாட்டில், மானம் போக வைத்தார்கள் எனச் சொல்லி, 16.05.2011 முதல் 28.07.2016 வரை, பல்வேறு கட்சியினர் மீது, பத்திரிகைகள் மீது ஜெயலலிதா அரசு 213 அவதூறு வழக்குகள் போட்டுள்ளது. அரசாங்கம் என்றால் விமர்சனம் வரும், விமர்சனத்துக்கு எல்லாம் மானம் போனதாகச் சொல்லி வழக்கா என உச்சநீதிமன்றம் ஆலோசனை சொன்ன பிறகும், அவதூறு வழக்குகளில் ஜெயலலிதா அரசு பிடிவாதமாக நின்றது. அஇஅதிமுகவின் அமைச்சர்களுக்கு சட்டமன்ற உறுப்பினர்களுக்கு மானமும் அறிவும் ஒரு பொருட்டே அல்ல என்பதை சட்டமன்ற நிகழ்வுகள் படம் பிடித்துக் காட்டின. சட்டமன்றத்தில் ஆளுங்கட்சி சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் போட்டி போட்டு பாட்டுப் பாடியும் நீட்டி முழக்கிப் பேசியும் அம்மா புகழ் பாடினார்கள். அம்மா தவ வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதியாக பக்தர்களின் புகழ் மாலைகளை புன்னகையுடன் ஏற்றுக்கொண்டார். அம்மா, சேர, சோழ, பாண்டியர்களின் ஒருங்கிணைந்த நல்லாளுகையை தருவதாக ஒரு புகழ் மாலை; நாளுக்கொரு சாதனை அம்மா நிகழ்த்த, கிழக்கு மேற்கு தெற்கு வடக்கு என நான்கு திசைகளும் அம்மாவைப் போற்றி வணங்குவதாக மற்றொரு புகழ் மாலை. ஆகஸ்ட் 2, 2016 அன்று சட்டமன்ற உறுப்பினர் ராமு அனைவரையும் விஞ்சி, அம்மாவின் நலம்புரி ஆட்சி கண்டு உத்வேகம் பெற்றுத்தான் ஹிலாரி கிளின்டன் குடியரசுத் தலைவர் பதவிக்கு போட்டியிடுவதாகச் சொன்னார். இந்த முறை 120 கோடி மக்கள் வாழும் இந்தியாவுக்கு ரியோ ஒலிம்பிக் போட்டிகளில் ஒரு வெள்ளிப் பதக்கம் மற்றும் ஒரு வெண்கலப் பதக்கம் மட்டுமே கிடைத்தன என்பதில் அனைவருக்கும் வருத்தம் உள்ளது. அரசியல் தலைவர் முன் குனிந்து வளைவது, அரசியல் தலைவர் புகழ் பாடுவது ஆகியவை ஒலிம்பிக் விளையாட்டுகளாகச் சேர்க்கப்பட்டால் அஇஅதிமுகவினரே இந்த விளையாட்டுக்களில் தங்கம், வெள்ளி, வெண்கலம் ஆகிய அனைத்துப் பதக்கங்களையும் வெல்வார்கள். உசேன் போல்ட் 100 மீட்டர், 200 மீட்டர் மற்றும் 400 மீட்டர் தொடர் ஓட்டத்தில் பீஜிங், லண்டன், ரியோ ஒலிம்பிக் போட்டிகளில் தொடர்ந்து தங்கம் வென்றதையும் விஞ்சி அஇஅதிமுகவினர் வாழ்நாள் சாதனையாளர்களாகி விடுவார்கள். போற்றி, போற்றி அம்மா போற்றி. மானமும் அறிவும் அஇஅதிமுக தலைவர்களுக்கு இழிவு.

எதிர்க்கட்சிகளின் கூத்து

தமிழ்நாட்டு மக்கள் அனுபவிக்கும் வலியும் வேதனையும் அதிகரிக்க அதிகரிக்க, சட்டமன்ற எதிர்க்கட்சியான திமுகவின் கேலிக் கூத்துக்களும் அதிகரித்தன. வெளிநடப்பு, இணை சட்டமன்றம் என நாளும் நடந்தன. கருணாநிதியின் பெயரை, கருணாநிதி என்று சொன்னதற்காக ஒரு வெளிநடப்பு நடந்தது. சோழ மாமன்னரை பெயர் சொல்லி அழைக்கலாமா? அரச குலங்கள் பற்றி சாமான்யர்கள் சாதாரணமாக எண்ணி விட மாட்டார்களா? மு.க.ஸ்டாலின், டில்லியின் அர்விந்த் கேஜ்ரிவால், உழைப்போர் அனைவருக்கும் ரூ.14,000 முதல் ரூ.17,000 வரை குறைந்தபட்சக் கூலி அறிவித்துள்ளார்; இந்த அரசு ஏன் ரூ.20,000 அறிவிக்கக் கூடாது என்று கேட்டாரா?

கோகுல்ராஜ், சங்கர் முதல் மாரியப்பன் வரை சாதியாதிக்க சக்திகளால் கொல்லப்படும் நிலையை தடுக்க, தண்டிக்க, தலித் மக்களின் வழிபாட்டு உரிமை தொடர்ந்து பறிக்கப்படுவதற்கு எதிராக, பஞ்சமி நிலங்கள் மீட்கப்பட, சட்டங்கள் வேண்டும், உறுதியான நடவடிக்கைகள் வேண்டும் எனப் பேசினாரா?

வீடற்ற நாட்டுப்புற, நகர்ப்புற ஏழைகள் அனைவருக்கும் 3 சென்ட் வீட்டுமனை என 2011 தேர்தலில் ஜெயலலிதா தந்த வாக்குறுதியை ஆட்சிக் காலம் முழுவதும் நிறைவேற்றாமல், 2016 தேர்தலில் சத்தமில்லாமல் அந்த வாக் குறுதியை கைவிடவும் செய்தார். வீடற்றவர்களுக்கு வீட்டுமனை கோரும் தீர்மானம், இணை சட்டமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்டதா?

எதிர்க்கட்சி பெரும்பலத்தோடு, கிட்டத்தட்ட சமமான வாக்குகள் பெற்று சட்டமன்றத்தில் இருப்பதால் நாடாளுமன்ற ஜனநாயகம் தழைத்தோங்கும் என தொலைக்காட்சி விவாத அரசியல் நிபுணர்கள் எல்லாம் சொன்னார்களே!

நடந்து முடிந்த சட்டமன்றக் கூட்டத் தொடரில் அப்படி எதுவும் நடந்துவிடவில்லை. மக்களுக்கு திகைத்துப்போய் எதுவும் ஆகிவிடக் கூடாது என்ற ஆழ்ந்த கரிசனம் ஆளுங்கட்சிக்கும் எதிர்க்கட்சிக்கும் நிறையவே உண்டல்லவா?

தமிழ்நாட்டைக் காட்டிலும்  நாட்டு நிலைமைகள் மேலானவையா?

அய்க்கிய அமெரிக்காவுடன் ஆபத்தான ராணுவ ஒப்பந்தம் போட்டுள்ள மோடி அம்பானியின் ரிலையன்ஸ் ஜியோவின் இலச்சினை தூதராகிவிட்டார் (பிராண்ட் அம்பாசிடர்). மற்ற பொருட்களுக்கு, சேவைகளுக்கு, ஆண், பெண் நடிகர்கள், விளையாட்டு வீரர்கள் விளம்பர மாடல்களாக இருப்பது வாடிக்கை. ஆனால் அம்பானிக்கோ, நாட்டின் பிரதமரே விளம்பர மாடல். மேக் இன் இந்தியாவும் டிஜிட்டல் இந்தியாவும் சந்திக்கும் புள்ளியல்லவா ரிலையன்ஸ் ஜியோ?

ரிலையன்ஸ் ஜியோவுக்கு ஆதாரமே அலைக்கற்றை. 2ஜி ஊழலுக்குப் பிறகு ஏல முறையில் 3ஜி, 4ஜி அலைக்கற்றை விற்கப்பட்டன. வெறும் ரூ.3 கோடி மட்டுமே மதிப்புடைய பங்கு மூலதனம் கொண்ட இன்ஃபோடெல் பிராட் பேண்ட் சர்வீசஸ் பிரைவேட் லிமிடெட், ஏலம் முடிந்த அன்றே தன் பெயரில் இருந்த பிரைவேட் என்ற சொல்லை நீக்கிவிட்டு, தன் பங்கு மூலதன மதிப்பை ரூ.6,000 கோடிக்கு விரிவாக்கம் செய்ய முடிவு செய்தது. அதன் நான்கில் மூன்று பங்கு ரிலையன்சுக்குச் சென்றது. இந்த இன்ஃபோடெல் நிறுவனம், ஒரே ஒரு வாடிக்கையாளர், சில லட்சம் ரூபாய் வியாபாரம் மட்டுமே கொண்டிருந்த நிறுவனம், 20 மெகா ஹெர்ட்ஸ் அலைக்கற்றையை ரூ.12,847.44 கோடிக்கு ஏலம் எடுத்தது. ராமன் ஆண்டாலும் ராவணன் ஆண்டாலும் எனக்கொரு கவலை இல்லை என ஒரு திரைப்பாடலுக்கு ரஜினிகாந்த் வாயசைத்திருப்பார். மன்மோகன் ஆண்டாலும் மோடி ஆண்டாலும் அம்பானிக்கு ஒரு கவலையும் இல்லை. 120 கோடி மக்கள் வாழும் இந்த நாட்டின் சந்தையை நரேந்திர மோடி, திருபாய் அம்பானியின் மகன் முகேஷ் அம்பானிக்கு அர்ப்பணித்துவிட்டார். முகேஷ் அம்பானியும் பிரதமரின் டிஜிட்டல் இந்தியா கனவுக்கு ரிலையன்ஸ் ஜியோ அர்ப்பணிக்கப்பட்டதாக தெரிவித்துவிட்டார்.

மோடியின் குஜராத்தில்தான் டாடாவின் நானோ கார் நிறுவனம் துவங்க சனாந்தில் 1,100 ஏக்கர் நிலம் தரப்பட்டது. ஒரு சதுர மீட்டர் நிலத்தின் சந்தை மதிப்பு ரூ.10,000 இருந்தபோது, குஜராத் அரசு டாடாவுக்கு ஒரு சதுர மீட்டரை ரூ.900க்குத் தந்தது. அரசுக்கு இழப்பு ரூ.33,000 கோடிதான்! ரஹேஜா குழுமம் 3,76,561 சதுர மீட்டர் நிலத்தை சதுர மீட்டர் ரூ.470 என குஜராத் அரசிடம் இருந்து பெற்றது. ராணுவத்தின் தென்மேற்கு விமானப் படைத் தலைமைக்கே இதே அரசு 4,04,700 சதுர மீட்டர் நிலத்தை ரஹேஜா குழுமத்துக்குத் தந்ததை விட கிட்டத்தட்ட இரண்டரை மடங்கு கூடுதல் விலைக்கு சதுர மீட்டர் ரூ.1,100 என விற்றது. எப்பேர்பட்ட தேசபக்தி?

நாட்டின் இயற்கை வளங்கள், மனித வளங்கள் சூறையாடப்படும்போது, மோடி அரசு, பாகிஸ்தான், காஷ்மீர் பயங்கரவாதம், தேசியம் என்ற வெகுமக்களை திசைத் திருப்பும் ஆயுதங்களை (ரங்ஹல்ர்ய்ள் ர்ச் ஙஹள்ள் ஈண்ள்ற்ழ்ஹஸ்ரீற்ண்ர்ய்), பசு என்ற ஒரு கல் கொண்டு இசுலாமியர், தலித்துகள் என்ற இரண்டு பெரும்மக்கள் பிரிவினரை வேட்டையாட, இந்துக்களை சாதி இந்துக்களை செலுத்த முயற்சிக்கிறது.

இடதுசாரிகளின் எதிர்காலத்துக்கு ஒரு சான்று?

இடதுசாரிகளுக்கு எதிர்காலமே இல்லை என்ற ஒரு காலத்திய வெற்றிவாதக் கூச்சல் உலகெங்கும் இப்போது ஓய்ந்துவிட்டது. மக்கள் சார்பு ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு அரசியல், லத்தீன் அமெரிக்காவில் எழுகிறது, விழுகிறது, திரும்பவும் ஏதோ ஒரு வடிவத்தில் எழுகிறது. நம் தலைநகர் டில்லியில், இளைய மனங்கள் நஞ்சூட்டப்பட்டு தேச விரோதிகளின் கூடாரமாக ஜவஹர்லால் நேரு பல்கலைக் கழகம் மாற்றப்பட்டுள்ளதாக சங்பரிவார் கூட்டம் ஊளையிட்டது. அங்கே 09.09.2016 அன்று மாணவர் சங்கத் தேர்தல் நடந்தது. இந்தியாவின் இளைய தலைமுறை மீது இடதுசாரிகள் செல்வாக்கு செலுத்த முடியும் என்பதை உறுதி செலுத்தும் விதம் இககமாலெவுக்கு நெருக்கமான அகில இந்திய மாணவர் கழகமும் இகக மாவுக்கு நெருக்கமான இந்திய மாணவர் சங்கமும் முறையே தலைவர், இணைச்செயலாளர், மற்றும் பொதுச் செயலாளர், துணைத் தலைவர் பதவிகளை சங் பரிவாரின் அகில பாரதிய வித்யார்த்தி பரிசத்தை தோற்கடித்துக் கைப்பற் றினார்கள். நக்சல்பாரி காலங்களில் சீனத்து உழவன் செய்த சாதனை இங்கென்ன முடியாதா என்ற ஒரு பாடல் பிரபலமாக இருந்தது. டில்லி ஜவஹர்லால் பல்கலைக் கழக மாணவர்கள் செய்ததை இந்தியாவின் மற்ற பகுதிகளின், மற்ற பிரிவுகளின் மக்கள் செய்ய மாட்டார்களா என்ன?

சாத்தியமான, தேவையான, தவிர்க்க முடியாத இடதுசாரி அரசியல்

ஏகாதிபத்தியம் ‘நாம் எதிர் அவர்கள்’ என்ற இரட்டை நிலையை (பைனரி) முன்வைத்துத்தான் 11.09.2001க்குப் பிறகு ‘இசுலாமிய எதிர்ப்பு’ பயங்கரவாத எதிர்ப்புப் போரில் இறங்கியது. சங் பரிவார் சாராம்சத்தில் எப்போதும் ‘இந்துக்கள் எதிர் இந்து அல்லாதவர்கள்’ என்ற இரட்டை நிலையை எழுப்பி வருகிறது. ஆனால், இன்றைய உலகில், ‘1% எதிர் 99%’ என்ற முழக்கம் முன்வந்துவிட்டது. இருபத்தியோராம் நூற்றாண்டு சோசலிசம் பற்றிய கருத்துப் பரிமாற்றங்கள் புதுவீச்சும் வேகமும் பெற்றுள்ளன. எங்கும் எப்போதும் மக்கள் திரள் அரசியலே, இடதுசாரி அரசியலாகும். சிறுபான்மையினர், தலித், பெண்கள் மீதான ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராக குரல் கொடுக்கும் அரசியலே இடதுசாரி அரசியல். பரந்துபட்ட உழைக்கும் மக்களுக்காக, ஜனநாயகத்துக்காக, மக்களின் சுதந்திரத்துக்காக, நாட்டின் இறையாளுமைக்காக குரல் கொடுப்பதே இடதுசாரி அரசியலாகும். ஏகப்பெரும்பான்மை மக்கள் சுரண்டப்படும்போது, ஒடுக்கப்படும்போது, அவர்கள் நலன்களை முன்னிறுத்தும் இடதுசாரி அரசியல் சாத்தியமானதும் அவசியமானதும் மட்டுமல்ல, தவிர்க்க முடியாததும் ஆகும்.

தேவை ஓர் இடதுசாரி நிகழ்ச்சி நிரல்

காங்கிரசோடு, பிராந்தியமட்ட ஆளும் வர்க்கக் கட்சிகளோடு, மக்கள் சார்பு அரசிய லோடு எந்த சம்பந்தமும் இல்லாதவர்களோடு கூட்டு சேர்ந்தால்தான், பாஜக, அஇஅதிமுக போன்ற பலமான சக்திகளை வீழ்த்த முடியும் என்பது கேட்டுக் கேட்டுப் புளித்துப் போன நாடாளுமன்ற முடக்குவாத, நாடாளுமன்ற வால்பிடி வாத, தாராளவாத தற்காப்புக் குரலாகும். 2016 தமிழ்நாடு சட்டமன்றத் தேர்தலில் மக்கள் நலக் கூட்டணி ஒரு மக்கள் சார்பு தேர்தல் அறிக்கையை முதலில் வைத்தது. விஜய்காந்த், வாசனை சேர்த்துக் கொண்ட பிறகு, தனது சொந்தத் தேர்தல் அறிக்கையை தானே கைவிட்டது. சாராயமில்லாத, ஊழல் இல்லாத கூட்டணி ஆட்சி என்ற பொத்தாம்பொதுவான வர்க்க உள்ளடக்கம் மழுங்கடிக்கப்பட்ட முழக்கங்களோடு தேர்தலைச் சந்தித்தது. கூடாநட்புக்குக் கிடைத்த படுதோல்வியில் இருந்து பாடம் கற்காமல், காசு வாங்கி வாக்களித்த மக்கள் என நேரடியாகவோ, சுற்றி வளைத்தோ மக்கள் மீது பழிபோட்டது. இந்தப் பின்னணியில்தான், உழைக்கும் மக்கள் மீது, பெண்கள் மீது, ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் மீது, சிறுபான்மையினர் மீது, சுற்றுச்சூழல் மீது, ஜனநாயகத்தின் மீது ஓர் ஒன்றிணைந்த தாக்குதல் தொடுக்கப்படும்போது, இடதுசாரி அரசியல் நிகழ்ச்சிநிரல் அவசரத் தேவையாகியுள்ளது.

இகக மாலெயின் இடதுசாரி நிகழ்ச்சிநிரல்

ஜெயலலிதா 2016ல் வெற்றி பெற்று ஆளத் துவங்கிய பிறகு பெரும்திரள் போராட்டம் என நடந்தது, வழக்கறிஞர்கள் போராட்டமே ஆகும். இந்தப் போராட்டம் அஞ்சாமல், நீதித் துறையில் இருந்து வந்த தாக்குதல்களை எதிர் கொண்டது. முற்றுகை வரை துணிந்து முன்னேறியது. துவக்கம் முதல் விடாப்பிடியாய் நேரடியாய் இககமாலெ, இந்தப் போராட்டத்தை ஆதரித்தது. கட்சிக்கு நெருக்கமான ஜனநாயக வழக்கறிஞர்கள் சங்கம் இந்தப் போராட்டம் நீடிப்பதில் வகித்த முன்னோடிப் பங்கு, எல்லா இடதுசாரி முற்போக்கு சக்திகளாலும் அங்கீகரிக்கப்பட்ட ஒன்றாகும்.

தமிழகத்தின் பல லட்சக்கணக்கான நிரந்தரமற்ற தொழிலாளர் நலன் காக்கும் திருத்த மசோதா 47/2008க்கு உயிர் தர, கட்சியும் அதன் தொழிற்சங்க மய்யமுமே இடைவிடாமல் முயற்சி எடுத்தன. மசோதா சட்டமாகி, உரிய திருத்தங்கள் கொண்டு வர நீதிமன்றமும் இப்போது காலவரையறை வைத்துள்ளது. உரிய திருத்தங்கள், பிற மாநில நிலைமைகள் பற்றி மாலெ கட்சியின் ஏஅய்சிசிடியு எழுத்து பூர்வமான ஆலோசனைகள் தந்துள்ளது. பிற சங்கங்களின் ஆதரவை நாடுகிறது, திரட்டுகிறது. காஷ்மீர் பிரச்சனையில் இருந்து கூடங்குளம் பிரச்சனை வரை விடாப்பிடியான, விட்டுக்கொடுக்காத, அனைத்தும் தழுவிய ஜனநாயக நிலைப்பாட்டை எடுத்து வருகிறது. இப்போது செப்டம்பர் 12ல் இருந்து தமிழக மக்களின் வாழ்வாதாரம் மற்றும் ஜனநாயக உரிமைகள் தொடர்பான அனைத்தும் தழுவியதோர் மக்கள் கோரிக்கை சாசனத்துடன் 10 லட்சம் கையெழுத்துக்கள் வாங்க காஞ்சிபுரம் முதல் கன்னியாகுமரி வரை, தமிழ்நாட்டு மக்களை சந்திக்கத் துவங்கியுள்ளது.

கையெழுத்து இயக்கம் மூலம் என்ன சாதிக்க விழைகிறது?

 அகம், புறம் என்பதை உள்ளே, வெளியே என்று சொன்னால், கட்சிக்கு வெளியே தமிழ்நாட்டு மக்களின் அடிப்படை கோரிக்கைகளை, அரசியல் களத்தின் மய்ய நிகழ்ச்சிநிரலுக்குக் கொண்டு வர முயற்சிக்கிறது. மக்கள் மனங்களில் இந்தக் கோரிக்கைகள் வேரூன்றினால், மக்கள் இந்தக் கோரிக்கைகள் மீது களம் இறங்கினால், தமிழ்நாட்டின் இடதுசாரி திசைப் பயணம் உறுதியாகும். இடதுசாரி இயக்கத்துக்கு உள்ளே, சுதந்திரமான பாட்டாளி வர்க்க அரசியல் பலப்படும், விரிவடையும். இகக மாலெ மூன்று முனைகளில் முன்னேற இந்த 10 லட்சம் கையெழுத்துக்கள் இயக்கம் உதவும் என நம்புகிறது.

• கட்சியின், அதன் வெகுமக்கள் அமைப்புகளின் சமூக அடித்தளம் சுருங்கியுள்ளது. கூர்மையான, மக்கள் திரள் வர்க்க மோதல்கள், போராட்டங்கள் அரிதாகவே உள்ளன.
• மக்கள் திரள் அரசியல் செல்வாக்கு, நமக்கு இன்னமும் பிடிபடவில்லை.
• துடிப்பான, அன்றாட அமைப்புச் செயல்பாடும் கடினமான சவாலாகவே உள்ளது.

இந்த மூன்று முனைகளிலும் முன்னேற இந்த 10 லட்சம் கையெழுத்து இயக்கம் உதவும் என உறுதியாக நம்புகிறோம். கண்ணுக்குத் தெரிவது கைக்கு எட்டுவது வரையிலான வேலைகள், சாத்தியமானவற்றையே அவசியமானவை என சுருக்குவது என்பவற்றால்தான் கட்சியும் வெகுமக்கள் அமைப்புக்களும் தேங்கி முடங்கி நிற்கின்றன. நமது சிந்தனையின் செயல்பாட்டுத் தளத்தின் எல்லைகள் விரிவடைய வேண்டியுள்ளது. ஞானக்கூத்தன் கவிதை ஒன்று நம் பிரச்சனையை சொல்கிறது.

‘அறியாமையின் கதவுகள்

இரண்டே இரண்டுதான்.

ஒன்றின் பெயர் அறியாமை

மற்றதன் பெயர் அதை அறியாமை’.

புதிய சூழலுக்கு ஏற்ப வினையாற்றுவதில், நடப்புக்களை அறிவதில், நம் சொந்த செயல்பாட்டை விருப்பு வெறுப்பின்றி பரிசீலிப்பதில், வெகுமக்கள் வேலை - ஊழியர் வளர்ப்பு - கட்சி முடிவுகள் அமலாக்கம் - ஆகியவற்றில் நம் வேலைகளை புரட்சியை தொழிலாகக் கொண்டவர்களின் வேலைகள் என்று சொல்ல முடியுமா என்று அறிவதில் அறியாமையும், இந்த அறியாமை பற்றிய அறியாமையும் நம்மை ஆட்டி வைக்கின்றன. 10 லட்சம் கையெழுத்துக்கள் வாங்குவது நிச்சயம், தனி தோழர்களுக்கு, அமைப்புகளுக்கு, மக்கள் திரள் மத்தியில் அரசியல் முனைப்புடன் அமைப்பாக்கப்பட்ட வேலை பார்த்தாக வேண்டிய புறநிலை நிர்ப்பந்தத்தை உருவாக்குகிறது. தோழர் வினோத் மிஸ்ரா சொன்ன, அளவே பண்பாகும் என்ற விசயம் வெகுமக்கள் இயக்கத்தை அடுத்த கட்டத்துக்கு எடுத்துச் செல்ல உதவும். ஒரு கோப்பை நீரில் ஒரு துகள் உப்புப் போட்டால் கரிக்காது. ஒரு துகள் சர்க்கரை போட்டால் இனிக்காது. ஆனால், ஒரு தேக்கரண்டி உப்பு போட்டால் கரிக்கும். ஒரு தேக்கரண்டி சர்க்கரை போட்டால் இனிக்கும். அளவுக்கும் பண்புக்கும் உள்ள உறவை உணர்ந்துதான் 10 லட்சம் என்ற எண்ணிக்கை முன்வைக்கப்பட்டுள்ளது. 7 கோடியே 20 லட்சம் தமிழக மக்கள் என்று பார்க்கும்போது, 10 லட்சம் என்பது ஒரு சிறிய எண்ணிக்கையே. கடந்த சட்டமன்றத் தேர்தலில் 10 சட்டமன்றத் தொகுதிகளில் நாம் பெற்ற 5,000 வாக்குகளோடு ஒப்பிடுகையில் 10 லட்சம் அப்படி ஒன்றும் சுலபமாக தொட்டு விடும் தூரத்தில் இல்லை. நம்மைச் சுற்றியுள்ள எல்லா சக்திகளையும் சிந்தாமல் சிதறாமல் கருத்தியல் அரசியல்ரீதியாக அமைப்புரீதியாக திரட்டிக் கொண்டால் மட்டுமே, நம் இலக்கு வசப்படும். பிரச்சனைகள் தீர வழி பிறக்கும்.

மக்கள் முன்பு மோடியும் பணிய வேண்டியுள்ளது. மாணவர்கள் போராட்டத்தின் முன்பு ஸ்மிருதி இரானியும் குஜராத் தலித் மக்கள் போராட்டத்தின் முன்பு குஜராத் முதல்வர் ஆனந்திபென் படேலும் பதவி இழக்கிறார்கள். ஜெயலலிதா மக்களைக் கண்டு அஞ்சுகிறார். மாநகராட்சி மேயர் பதவி, நகராட்சி, பேரூராட்சி தலைவர் பதவிகளுக்கு மக்கள் நேரடியாக வாக்களித்து தேர்வு செய்யும் முறையை ரத்து செய்துவிட்டார். அவர்கள் அஞ்சுகிற, தயங்குகிற நேரத்தில், நாம் முன்னேறியாக வேண்டும்.

10 லட்சம் கையெழுத்துக்களை எப்படிப் பெறப் போகிறோம்?

கோவையில் 3 லட்சம், காஞ்சி உள்ளிட்ட சென்னையில் 3 லட்சம், திருவள்ளூர், புதுக்கோட்டை, விழுப்புரம் தலா 1 லட்சம், நெல்லை, குமரி தலா 50,000, சேலம், நாமக்கல், திண்டுக்கல், கரூர் தலா 25,000, மற்ற மாவட்டங்களில் சிற்சில ஆயிரங்கள் கையெழுத்துக்கள் பெறுவதாக முடிவு செய்துள்ளோம். ஆனால் எப்படி எங்கு செய்வது என்பது மிகவும் முக்கியமானது. சந்தைகளில், திருவிழாக்களில் கையெழுத்து வாங்குவதில் பெரிதாகப் பயன் இருக்காது. குறிப்பிட்ட மக்கள் பிரிவினரை, குறிப்பிட்ட பகுதிகளில், குறிப்பிட்ட தோழர்களுடன், குறிப்பிட்ட அமைப்பு வடிவம் கொண்டு கையெழுத்துக்கள் வாங்கப்பட வேண்டும். விசயத்தை விளக்க கோவை பற்றி மட்டும் சற்று விரிவாகக் காண்பது நல்லது. கோவையில் தோழர் வேல்முருகன் மாமன்ற உறுப்பினராக இருந்து செயலாற்றிய பகுதியிலும் அதற்கு அக்கம்பக்கமாகவும் 50 பேரைத் திரட்டி, 20,000 கையெழுத்துக்கள் பெற வேண்டும். சாந்தி கியர்ஸ் நிரந்தர, நிரந்தரமற்றத் தொழிலாளர்கள், அந்தப் பகுதியில் நமக்குப் புதிதாகக் கிடைத்துள்ள தொழிற்சங்கத் தொடர்புகள் ஆகியோர் கொண்டு 200 பேரை 20 குழுக்களாகப் பிரித்து, தொழிலாளர் வாழ் பகுதிகளில் ஒரு குழு 4,000 வீதம் கையெழுத்துக்கள் பெற வேண்டும். பிரிக்கால் பிளான்ட் 1 தொழிலாளர்கள் 300 பேர் 30 குழுக்களாக வீரபாண்டி, கூடலூர் கவுண்டம்பாளையம், பெரியநாயக்கன்பாளை யம், நரசிம்மநாயக்கன்பாளையம் பேரூராட்சிகளிலும் துடியலூர் வரையிலும் 1,20,000 கையெழுத்துக்கள் பெற வேண்டும். பிளான்ட் 3 தொழிலாளர்கள் 200 பேர், அய்டிபிஎல், அய்டிசி தொழிலாளர்களின் உதவியையும் பெற்று 80,000 கையெழுத்துக்கள் வாங்க வேண்டும். துப்புரவுத் தொழிலாளர்கள் மூலம் கையெழுத்துக்கள் பெறுவது இயக்கத்துக்கு நல்லது.

சென்னையும் காஞ்சியும் அம்பத்தூர், திருபெரும்புதூர் சட்டமன்றத் தொகுதிகளின் குறிப்பான பகுதிகளில் மற்றும் அவற்றுக்கு அக்கம்பக்கமாக கவனம் செலுத்தி 1,000 பேர் வரை வேலைகளில் ஈடுபடுத்த வேண்டும். கிராமப்புற மாவட்டங்கள், தேர்வு செய்யப்பட்ட ஒன்றியங்களில், ஊராட்சிகளில் கவனம் செலுத்தலாம். சாதி ஒடுக்குமுறையை உறுதியாக எதிர்க்கும்போதே, அனைத்து சாதி, மத உழைக்கும் மக்களின் கோரிக்கைகளையும் எழுப்புவதால், விரிந்த அளவில் கையெழுத்துக்கள் பெற வாய்ப்புண்டு. புதுக்கோட்டை, விழுப்புரம் மாவட்டங்கள் தலா 500 தோழர்களையும் குமரி, நெல்லை, தஞ்சை - நாகை தலா 250 தோழர்களையும் சேலம், நாமக்கல், திண்டுக்கல், கரூர் தலா 150 தோழர்களையும் வேலையில் ஈடுபடுத்துவது இலக்காக இருப்பது நல்லது.

இடையில் உள்ளாட்சித் தேர்தலில் போட் டியிட நேருகிற இடங்களில், தேர்தல் போட்டியும் கையெழுத்து இயக்கமும் ஒன்றுக்கொன்று எதிராக நிறுத்தப்படாமல் ஒன்றுக்கொன்று உதவுவதாகப் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

இந்த நாட்களில் மழை பெய்யலாம். அதையும் எதிர்கொண்டாக வேண்டும். ரஷ்யப் புரட்சியின் நூற்றாண்டு துவக்கத்தை நவம்பர் 7 அன்று ஒரு பொதுக் கூட்டம் மூலம் புதுக்கோட்டையில் அனுசரிக்க உள்ளோம். அதனை ஒட்டி நவம்பர் 6 அங்கு நடைபெறும் மாநில ஊழியர் கூட்டத்தில் தீப்பொறி சந்தா இலக்கு மற்றும் கையெழுத்து இயக்க இலக்கு 50% முதல் 75% வரை நிறைவேற்றியதை தெரிவிப்பது நல்லது.

இந்த எண்கணிதமும் எண்களும் இறுதி ஆராய்ச்சியில், இடதுசாரி அரசியல் மற்றும் இடதுசாரி அமைப்பு கணக்குகளில் கூட்டல்களாகவும் பெருக்கல்களாகவும் மாறும்.

துடிப்பான, சுதந்திரமான, இடதுசாரி அரசியலைப் பலப்படுத்த 10 லட்சம் கையெழுத்துக்கள் இயக்கத்தை வெற்றி பெறச் செய்வோம்.

சாதியாதிக்கக் கொலைகள், குற்றங்களை தடுக்க தண்டிக்க சட்டம் இயற்று!

பத்து லட்சம் கையெழுத்து இயக்கம் துவக்கம்

நெல்லை மண்ணில் களப் பலியான தோழர் சுப்புவின் நினைவு தினமான செப்டம்பர் 13 அன்று, நெல்லையில் தோழர்கள் சுப்பு, மாரியப்பன் நினைவேந்தல் கூட்டம் நடத்தப்பட்டது. சிபிஅய் (எம்எல்) நெல்லை நகரச் செயலாளர் தோழர் எம்.சுந்தர்ராஜ் தலைமை தாங்கினார். சிபிஅய் (எம்எல்) மாநிலச் செயலாளர் தோழர் எஸ்.குமாரசாமி, மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் டி.சங்கரபாண்டியன், மாநிலக்குழு உறுப்பினர் தோழர் ஜி.ரமேஷ் ஏஅய்சிசிடியு மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் கே.கணேசன் உரையாற்றினர். சாதியாதிக்கக் கொலைகள், குற்றங்களைத் தடுக்க, தண்டிக்க சட்டம் இயற்றப்பட வேண்டும், அனைத்துச் சாதிக் கொடுமைகளுக்கும் முடிவு கட்ட, சாதி சமத்துவம் நிலை நாட்ட சட்டம் இயற்றப்பட வேண்டும் என வலியுறுத்தப்பட்டது.

தமிழக மக்களின் கோரிக்கைகள் மீது ஏஅய்சிசிடியுவும் அவிகிதொசவும் இணைந்து நடத்தும் 10 லட்சம் கையெழுத்து இயக்கமும் துவக்கப்பட்டது. கட்சியின் மாவட்டக் குழு உறுப்பினர்கள் தோழர்கள் கருப்பசாமி, ரவி டேனியல், அன்புச்செல்வி, சபாபதி, ராமையா மற்றும் கிளைச் செயலாளர்கள் ஆவுடையப்பன், சங்கர், சிவகாமிநாதன், ஜானகிராமன், சேக் முகமது, திலகவதி உள்ளிட்டோர் கலந்துகொண்டனர்.

தோழர் மாரியப்பன் குடும்பத்திற்கு நெல்லை மாவட்டக்குழு சார்பாக ஏற்கனவே ரூ.50,000 நிதி தரப்பட்டுள்ளது. செப்டம்பர் 13 அன்று நடைபெற்ற நிகழ்ச்சியில் தமிழ்நாடு மாநிலக்குழுவின் சார்பாக ஒரு லட்சம் ரூபாயை மாநிலச் செயலாளர் தோழர் எஸ்.குமாரசாமி மாவட்டக் குழுவிடம் ஒப்படைத்தார். அந்தத் தொகை தோழர் மாரியப்பனின் மனைவி தோழர் நித்யாவின் பெயருக்கு வங்கியில் வைப்புநிதியாக வைக்கப்படும்.

வீடு, வீட்டுமனை, அடிப்படை உரிமையாக்கும் சட்டம் வேண்டும்

அவிகிதொச மாநில கருத்தரங்கம்

வீடு மற்றும் வீட்டுமனையை அடிப்படை உரிமையாக்கும் சட்டம் இயற்ற மத்திய, மாநில அரசுகளை வலியுறுத்தி அனைத்திந்திய விவசாய மற்றும் கிராமப்புற தொழிலாளர் சங்கத்தின் மாநில கருத்தரங்கம் செப்டம்பர் 12 அன்று விழுப்புரத்தில் தோழர் சுப்பு நினைவரங்கில் மாநிலத் துணைப் பொதுச் செயலாளர் தோழர் வெங்கடேசன் தலைமையில் நடைபெற்றது. முன்னதாக தோழர் ஸ்வப்பன் முகர்ஜி படத்துடன் மவுன ஊர்வலம் நடத்தப்பட்டது. மாநிலப் பொதுக்குழு உறுப்பினர் தோழர் பரமசிவம் அவிகிதொச கொடியை ஏற்றி வைத்தார். மேடையில், மறைந்த தோழர்கள் பாலன், சுப்பு, மாரியப்பன், டி.கே.எஸ்.ஜனார்த்தனன், அம்மையப்பன், அண்ணாதுரை ஆகியோரது படங்கள் வைக்கப்பட்டிருந்தன.

இகக(மாலெ) அரசியல் தலைமைக்குழு உறுப்பினர் தோழர் ஸ்வப்பன் வாழ்க்கை குறிப்பை முன்வைத்தும் திருநெல்வேலியின் சாதி ஆதிக்க சக்திகளால் படுகொலை செய்யப்பட்ட தோழர் மாரியப்பன், தியாகிகளான தோழர்கள் சுப்பு, பாலன், ஆகியோர் பற்றி குறிப்பிட்டும் இகக மாலெ மாநிலக் குழு உறுப்பினர் தோழர் பழ.ஆசைத்தம்பி அஞ்சலி தீர்மானம் முன்வைத்தார். அவிகிதொச விழுப்புரம் மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் கலியமூர்த்தி வரவேற்புரையாற்றினார்.

அவிகிதொச மாநிலப் பொதுச் செயலாளர் தோழர் ஜானகிராமன், அகில இந்திய துணைத் தலைவர் தோழர் பாலசுந்தரம், அகில இந்திய மக்கள் மேடையின் மாநிலப் பிரச்சாரக் குழு உறுப்பினர் தோழர் வித்யாசாகர் கருத்துரை வழங்கினர். தமிழக உழைக்கும் மக்களின் கேந்திரமான கோரிக்கைகள் மீது தமிழகம் முழுவதும் 10 லட்சம் கையெழுத்துக்கள் பெற ஏஅய்சிசிடியுவும் அவிகிதொசவும் இணைந்து நடத்த இருக்கிற இயக்கம் பற்றி இகக(மாலெ) மாநிலச் செயலாளர் தோழர் குமாரசாமி உரையாற்றினார்.

அன்று மதியம் அவிகிதொசவின் மாநிலப் பொதுக்குழு கூட்டம் நடைபெற்றது. தோழர்கள் இளங்கோவன், தோழர் சுசீலா, தோழர் சண்முகம்), தோழர் ராஜாங்கம், தோழர் தெய்வசிகாமணி தலைமை வகித்தனர். கையெழுத்து இயக்கம் பற்றி விரிவான விவாதம் நடைபெற்றது. பொதுக்குழுவில் பேசிய இகக(மாலெ) மாநிலச் செயலாளர் தோழர் குமாரசாமி 10 லட்சம் கையெழுத்து இயக்கத்தின் நோக்கம் பற்றி குறிப்பிட்டு, கையெழுத்து இயக்கத்தைத் துவக்கி வைத்து, அது அவிகிதொசவுக்கு பரந்த அடித்தளத்தை ஏற்படுத்திக் கொடுக்கும் என்றார். அவிகிதொசவின் மாநிலத் தலைவராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தோழர் பாலசுந்தரம் அவிகிதொசவின் அடுத்த கட்ட வேலைத் திட்டத்தை முன்வைத்து உரையாற்றினார். கையெழுத்து இயக்க இலக்குகள் முடிவு செய்யப்பட்டன. அகில இந்திய மக்கள் மேடையின் தேசிய பிரச்சாரக்குழு உறுப்பினர் தோழர் சந்திரமோகன் கலந்துகொண்டார். 

(மாலெ தீப்பொறி 2016 செப்டம்பர் 16 – 30 தொகுதி 15 இதழ் 4)

தமிழ்நாட்டில் இருக்கும் தண்ணீரை பாதுகாக்க நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட வேண்டும்

கர்நாடகம் பற்றியெரிகிறது. தமிழ்நாட்டுக்குத் தண்ணீர் தரப்பட வேண்டும் என்ற உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்புக்கு எதிராக கர்நாடக அரசு தொடர்ந்த மறுசீராய்வு மனுவிலும் அந்தத் தீர்ப்பு உறுதி செய்யப்பட்டதைத் தொடர்ந்து கர்நாடகாவில் நடக்கும் வெறிவாதக் கலவரங்கள் மேலும் உக்கிரம் அடைந்துள்ளன. முதல் கட்டத்தில் விவசாயிகள் களத்தில் இருந்தனர். இப்போது கன்னட வெறிவாத அமைப்புகளும் எரியும் வீட்டில் புகுந்துகொண்டு ஆதாயம் தேடப் பார்க்கின்றன. அங்கு வாழும் தமிழர்கள் தாக்கப்படுகிறார்கள். பிழைப்புக்காகச் சென்றுள்ள தமிழர்கள் தாக்கப்படுகிறார்கள். தமிழ்நாட்டு வாகனங்களின் ஓட்டுநர்கள் தாக்கப்படுகிறார்கள். இந்த முறை இந்தத் தாக்குதல்களில் தாக்குதல்களை விட தமிழர்களை அவமானப்படுத்து வது மேலோங்கியதாக இருக்கிறது. கன்னடம் பேசு, கன்னடம் படி, காவிரி கர்நாடகத்துக்கே என்று கன்னடத்தில் சொல் என்று வன்முறை கும்பல் சூழ்ந்து கொண்டு கட்டாயப்படுத்துகிறது.

தமிழ்நாட்டில் இன்னும் வெறிவாதம் தலைதூக்கவில்லை. சமூக ஊடகங்களில் சட்டம், நீதி, அமைதி என்று நல்லெண்ணக் குரல்கள் எழுகின்றன. ஏதோ பழைய தமிழ்ப்பட காட்சியை எடுத்து ஓட விடுகிறார்கள். உங்கள் மக்கள் எங்கள் பகுதியில் பாதுகாப்பாக இருக்கிறார்கள் என்பது உட்பட அந்தக் காட்சி பேசுகிறது. (தமிழ்நாட்டின் தண்ணீர் பிரச்சனை பற்றி, அந்தப் படத்தில் தமிழராக நடிக்கும் ஒரு மலையாள நடிகர் பேசுவது போன்ற காட்சி அது).

கர்நாடகாவில் தமிழ்நாட்டின் 65 தனியார் பேருந்துகள் தீயில் கொளுத்தப்பட்டு நாசமாகிவிட்டதையும் தமிழ்நாட்டில் கர்நாடகாவின் பேருந்துகளுக்கும் கர்நாடக வங்கிக்கும் காவல் துறையினர் பாதுகாப்பு தருவதையும் தொலைக்காட்சி அலைவரிசைகள் அக்கம்பக்கமாக காட்டுகின்றன. அதாவது, கர்நாடக அரசு தமிழர்கள் தாக்கப்படுவதைத் தடுக்கவில்லை, கட்டுப்படுத்தவில்லை, தமிழக அரசு மிகவும் நியாயமாக நடந்து கொள்கிறது என்று தோற்றம் உருவாக்கப் பார்க்கிறார்கள்.

தமிழ்நாட்டின் நீராதாரங்கள் பாதுகாக்கப்பட்டிருந்தால், மேம்படுத்தப்பட்டிருந்தால் இந்த மொத்த கொந்தளிப்பையுமே தவிர்த்திருக்க முடியும் என்று ஜெயலலிதா அரசாங்கத்துக்கு மிக நன்றாகத் தெரியும். இப்போது, தமிழக, கர்நாடக, மத்திய ஆட்சியாளர்கள், முதலாளித்துவ கட்சிகள் எதை எதிர்ப்பார்த்தார் களோ, மிகச்சரியாக அது நடந்துகொண்டிருக்கிறது. அதிகாரத்தில் இருப்பவர்கள் நியாயமாக நடந்து கொள்ளவே இல்லை. ராமதாஸ் 356 வரை போய்விட்டார். வெறும் வாயை மென்று கொண்டிருந்தவர்களுக்கு இப்போது விசயமும் கிடைத்துவிட்டது.

தமிழ்நாட்டின் சட்டபூர்வமாக உரிமையான நீரில் ஒரு பகுதியை தருவதையும் அங்குள்ள விவசாயிகள் ஒப்புக்கொள்ளத் தயாராக இல்லை. இருக்கிற தண்ணீரை இரண்டு மாநிலங்களும் சமமாக பங்கிட்டுக் கொள்ள வேண் டும் எனும்போது, அங்கும் பற்றாக்குறை ஏற்பட வாய்ப்புள்ளதுதான். நம்பிக்கை உள்ளவர்கள் இறைவனிடம் இல்லாதவர்கள் இயற்கையிடமும் கையேந்த வேண்டும். யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர் என்று சொல்லி பழக்கப்பட்டவர்கள் நாம். கர்நாடகா நமது ஊர் என்றும் அங்குள்ள விவசாயிகள் நமது கேளிர் என்றும் இன்று நம்மால் சொல்ல முடியவில்லை. தனக்கு மிஞ்சி தர்மம் என்பது மேலோங்கி நிற்கிறது. அவர்களும் அப்படியே கருதுகிறார்கள். அவர்களுக்கு மிஞ்சவில்லை. நமக்கு இல்லவே இல்லை. அவர்கள் குடிக்கத் தண்ணீர் பற்றாக்குறை ஏற்பட்டு விடும் என்று அஞ்சுகிறார்கள். நமக்கு நமது உடனடி விவசாயத்தைக் காக்க உடனடியாக தண்ணீர் வேண்டும். தீர்ப்பாயத்தின் உத்தரவு அமலாக வேண்டும். காவிரி மேலாளுமை வாரியம் அமைக்கப்பட்டு, காவிரி நீர் ஒழுங்காற்று குழு அமைக்கப்பட்டாக வேண்டும். காவிரியில் நமது உரிமையானது வேண்டும். நிச்சயம் வேண்டும். மொழிவெறியோ, இனவெறியோ வேண்டாம்.

செப்டம்பர் 3 அன்று, காவிரி நீர் கேட்டு தமிழ்நாட்டு விவசாயிகள் நடத்திய போராட்டம் உச்சத்தில் இருந்தபோது, நாகை மாவட்டம், கடலங்குடியில் விவசாயி ஒருவர் தற்கொலை செய்துகொண்டார். தண்ணீர் கிடைக்காமல் அவர் வைத்த பயிர் வாடிப் போனதால் அவர் தற்கொலை செய்துகொள்ளவில்லை. அவர் விவசாயம் செய்த பயிரில் பாதியை அறுவடை செய்து விட்டு மீதியையும் அறுவடை செய்ய தயாராகிக் கொண்டிருந்தபோது, அந்த மீதப் பயிர் மழையில் மூழ்கிப் பாழாகிப் போனது. தண்ணீர் தேங்கியவுடன் மோட்டார் மூலம் தண்ணீரை வெளியேற்ற முயற்சி செய்திருக்கிறார். அவருக்கு அதற்கான பணம் இல்லை. கடனும் கிடைக்கவில்லை. மீதமுள்ள பயிர் போனால் வாங்கிய கடனையும் திருப்ப முடியாமல் போகும் என்பதால் தற்கொலை செய்து கொண்டுவிட்டார்.

அதிகப்படியான தண்ணீர் தேங்கியதால், அது வடிந்து செல்ல வழியில்லாததால், அதனால் பயிர் மூழ்கியதால் இந்தத் தற்கொலை நடந்துள்ளது. டெல்டா விவசாயிகள் பாதுகாப்பு அமைப்பின் தலைவர் தனபால் இந்தத் தற்கொலை பற்றி பேசியபோது தமிழக அரசு ஆற்றின் குறுக்கே தடுப்பணைகள் கட்டி நீரை சேமித்து வைக்க வேண்டும் என்றார். இது போன்ற கோரிக்கையை டெல்டா விவசாயிகள் இதற்கு முன்பும் எழுப்பி உள்ளார்கள்.

தமிழக விவசாயிகள் காவிரி நீரில் தங்கள் பங்கைக் கேட்டு போராடிக் கொண்டிருந்த போது, நெல்லையில் விவசாயிகள் கூட்டம் ஒன்றில் பேசிய அன்புமணி, தமிழக அரசு தடுப்பணைகள் கட்டுவதில் போதுமான அக்கறை காட்டுவதில்லை என்றார். தனது எல்லைக்குள் 32 கி.மீ மட்டுமே ஓடும் பாலாற்றில் ஆந்திர அரசாங்கம் 22 தடுப்பணைகள் கட்டியுள்ளதாகவும் 250 கி.மீக்கு பாலாறு ஓடும் தமிழ்நாட்டில் ஒரே ஒரு தடுப்பணைதான் கட்டப்பட்டுள்ளதாகவும் அந்த ஒன்றும் பிரிட்டிஷ் ஆட்சி காலத்தில் கட்டப்பட்டது என்றும் சொன்னார்.

வைகை அணையை தூர் வார அனுமதி கோரி உயர்நீதிமன்ற மதுரை கிளையில் வழக்கு தொடர்ந்து 2014ல் இருந்து வழக்கு நடக்கிறது. நீதிமன்றம் உத்தரவிட்டும் மக்களுக்காக நான் என்ற தாரக மந்திரத்தை கொண்டுள்ள அரசு நடவடிக்கை எதுவும் எடுக்கவில்லை. நீதிமன்ற அவமதிப்பு வழக்கு தொடர்ந்த பிறகும் எந்த நடவடிக்கையும் அரசு எடுக்கவில்லை. வைகை அணையை தூர் வாரினால் 72 அடி உயரத்துக்கு கூடுதலாக தண்ணீர் சேமிக்க முடியும் என்று வழக்கு தொடுத்தவர்கள் சொல்கிறார்கள். கர்நாடக அரசு காவிரி நீரைத் திறந்துவிட்டதற்கு எதிரான கர்நாடக விவசாயிகள் போராட்டம் உச்சத்தில் இருந்தபோது, செப்டம்பர் 8 அன்று இந்த வழக்கு விசாரணைக்கு வந்தது.

விவசாயிகள் தரப்பிலும், பாமக போன்ற, காவிரி பிரச்சனையில் அரசியல் குளிர் காயப் பார்க்கும் முதலாளித்துவ கட்சிகள் தரப்பிலும் கூட, தமிழ்நாட்டுக்குள் நீர்வளப் பாதுகாப்புக்கு வழியேதும் செய்யப்படவில்லை என குரல்கள் வலுவாக எழத் துவங்கிவிட்டன.

பாமக இந்தக் கேள்வியை தைரியமாக எழுப்பலாம். ஏனென்றால் ஒரு நாளும் அவர்கள் தமிழ்நாட்டில் ஆட்சி அமைக்கப் போவ தில்லை. பல முறை ஆட்சியில் இருந்த கருணாநிதி இந்தக் கேள்வியை எழுப்ப மாட்டார். அவரும் தமிழக விவசாயிகளுக்கு துரோகம் இழைத்தவரே. உச்சநீதிமன்ற உத்தரவின் அடிப்படையில் கர்நாடகம் காவிரி நீரைத் திறந்து விட்டு, அது தமிழ்நாடு வந்த பிறகும், தமிழ்நாட்டுக்கு பாத்தியதைப்பட்ட நீரைப் பெற வேண்டும் என்கிறார். மட்டுமின்றி தமிழ்நாட்டுக்குள் இருக்கும் நீர்வளத்தைப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்று அவர் சொல்ல முடியாது. சொன்னால் அவரது கட்சிக்காரர்கள் நடத்திய ஆக்கிரமிப்பில் காணாமல் போன நீர் சேமிப்பு நிலைகள் பற்றியும் அவர் பதில் சொல்ல நேரும்.

கடந்த அய்ந்து ஆண்டுகளாகவும், அதற்கு முன்பு ஆட்சியில் இருந்தபோதும், விவசாயிகள் துன்பத்தில் எப்படி குளிர் காய்ந்தாரோ, அதே போல் இப்போதும் குளிர் காய்ந்து கொண்டிருக்கிறார் ஜெயலலிதா. போதுமான அளவுக்கு கடிதங்கள் எழுதிவிட்டு, வழக்குகள் போட்டு விட்டு போயஸ் தோட்டத்தில் ஓய்வு எடுத்தபடி நடப்பதை வேடிக்கை பார்க்கிறார்.

என்ன என்ன நல்ல திட்டங்களைத் தீட்டி தமிழக மக்களுக்கு என்ன என்ன நல்லது செய்யலாம் என்று எப்போதும் சிந்தித்தும் செயல்பட்டு கொண்டிருக்கும் தமிழக முதலமைச்சர் விவசாயிகளுக்கு பாசனத்துக்கு தண்ணீர் வேண்டும் என்பது பற்றி மட்டும் ஏன் சிந்திக்காமல் இருக்கிறார் என்று நமக்கு கேள்வி எழுகிறது. இது புதிய பிரச்சனையும் அல்லவே. கடிதம் எழுதுவது, வழக்கு போடுவது ஆகியவற்றுக்கு அப்பால் உருப்படியான நடவடிக்கை எதுவும் ஏன் எடுப்பதில்லை? கடல்நீரை குடி நீராக்கும் திட்டம் பற்றி பேசும் ஜெயலலிதா அரசு கடலில் வீணாகக் கலக்கும் நீரை சேமித்து வைத்து விவசாயத்துக்கும் குடிநீர் தேவைக்கும் பயன்படுத்துவது பற்றி ஏன் நடவடிக்கை எடுக்க மறுக்கிறது? ஏன் திட்டமிடக் கூட மறுக்கிறது?

அப்படிச் செய்தால் இரண்டு இழப்புகள் அவருக்கு நேரும். காவிரி பெயரால் அரசியல் செய்ய முடியாமல் போகும். நீர்வளத்தைப் பாது காப்பதற்காக திட்டங்களை அறிவித்துவிட்டு, நிதி ஒதுக்கிவிட்டு வேலை நடந்ததாகக் காட்டி, அல்லது வேலையே செய்யாமல் நிதியை வேறு பக்கம் திருப்பிவிட முடியாமல் போகும். இந்த இரண்டும் கருணாநிதிக்கும் பொருந்தும்.

காவிரி நீர் பற்றி தீவிரமாகக் குரல் எழுப்பி விட்டு, நீராதாரங்களை அழிக்கிற, நீர்வளத்தைப் பாதுகாக்க, பெருக்க தவறிய, தவறுகிற தமிழக ஆட்சியாளர்களை, குற்றவாளிக் கூண்டில் நிறுத்தாமல் விட்டுவிடுகிற சில அமைப்புகளுக்கும் இதில் ஒரு வசதி உள்ளது. தமிழக மக்கள் நலன்களுக்காக பேசியதுபோலவும் ஆனது; தமிழக ஆட்சியாளர்களுக்கு எதிராக எதுவும் செய்யாமல் தவிர்த்ததுபோலவும் ஆனது. அப்பால் உள்ள கர்நாடக அரசை, அது காங்கிரசோ, பாஜகவோ, மத்தியில் இருக்கிற அரசை அதுவும் காங்கிரசோ, பாஜகவோ, தீவிரமாக எதிர்த்துவிட்டுப் போய் விடலாம். இதை, அந்த அமைப்புகள் வசதி கருதி செய்வது இல்லை என்றாலும், உண்மையிலேயே தமிழக மக்கள் நலன் காக்கவே குரல் எழுப்புகின்றன என்றாலும், விளைவு, இப்போது வந்ததுபோல் கொஞ்சம் தண்ணீர், நிறைய பகை மற்றும் விவசாயிகளை வைத்து பகடை ஆடும் ஆட்சியாளர்களுக்கு பாதுகாப்பு என்றே இருக்கும். இதுவரை இப்படி இருந்துள்ளதைத்தான் நாம் பார்த்து வருகிறோம். தமிழக விவசாயிகளுக்கு அனைத்து விதங்களிலும் துரோகம் இழைத்தவர்கள், இழைப்பவர்கள் சாதனைப் பட்டியலை சற்று நீட்டிக் கொள்கிறார்கள். செய்த துரோகத்தின் பழியில் இருந்து தப்பித்து விடுகிறார்கள். அதன் மூலம் அடுத்து அதே துரோகத்தைத் தொடர துணிச்சல் பெற்றுவிடுகிறார்கள். காவிரி விசயத்தில், தமிழ்நாட்டின் நீர்பாசன விசயத்தில் பல பத்தாண்டுகளாக இது நடந்துகொண்டிருக்கிறது. விவசாயிகள் விரோத கொள்கைகளை அமல்படுத்தும் மத்திய, மாநில அரசுகள் தப்பித்துக் கொள்ள, விவசாயிகள் படும் துன்பம் ஒவ்வோர் ஆண்டும் அதிகரிக்கிறது.

காவிரிதான் டெல்டா விவசாயிகளுக்கு இருக்கிற ஒரே நீராதாரம் என்று மீண்டும் மீண்டும் உறுதியாகச் சொல்வதன் மூலம் அடைக்கப்பட்ட பிற வழிகளை நிரந்தரமாக அடைக்கும் வேலையையே ஆட்சியாளர்கள் செய்கிறார்கள். தங்கள் பொறுப்பின்மையை மறைத்து, நியாயப்படுத்தி, மக்கள் சீற்றத்தில் இருந்து தப்பித்துக் கொள்ளவும் பார்க்கிறார்கள். கர்நாடகம் கொந்தளித்துக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில், கர்நாடகத்தில் உள்ள தமிழக சாமான்ய மக்கள் அவமானப்படுத்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில், மக்கள் மத்தியில் முரண்பாடுகள் வளர்ப்பதில் தேர்ந்தவரான மோடி தாமதமாக பேசிய நேரத்தில், அணை பாதுகாப்பு மசோதா பற்றி ஜெயலலிதா கடிதம் எழுதுகிறார். தமிழக மக்கள் மீது விவசாயிகள் மீது அக்கறை இருப்பதாகக் காட்டிக்கொள்ள இன்னொரு ஏமாற்று நாடகத்துக்கான களத்தை தயார் செய்கிறார். சிறுவாணி, அணைப் பாதுகாப்பு மசோதா என இன்னும் சில நாட்களை அவர் கடந்துவிடுவார். பற்றியெரிகிற பிரச்சனைகள் அப்படியே தொடரும். மேலும் தீவிரமடையும்.

கர்நாடகமோ, கேரளாவோ, ஆந்திராவோ தங்கள் பகுதிகளில் தடுப்பணைகள் கட்டுவதால் மட்டும் தமிழ்நாடு பாலைவனமாகிவிடாது. தமிழக ஆட்சியாளர்கள் நிலங்களை ஆக்கிரமிப்பவர்களுக்கு, நீராதாரங்களை அழிப்பவர்களுக்கு துணையாய் நின்று, நீர்வளத்தைப் பாது காக்க, மேம்படுத்த நடவடிக்கை எதுவும் எடுக்காமல் இருப்பதாலும், அந்த நடவடிக்கைகளின் பெயர்களில் ஒதுக்கப்படும் நிதியை ‘பாதுகாப்பான இடங்களில்’ வைத்துவிடுவதாலும்  கூட தமிழ்நாடு பாலைவனமாகிப் போகும்.

பாசன வசதியை மேம்படுத்த, நீராதாரங்களைப் பாதுகாக்க என்ன நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன என்று கேட்டால் ஜெயலலிதா பெரிய பட்டியல் தரத் தயாராக இருப்பார். அந்தச் சாதனைகளை விளக்க ஒரு சட்டமன்ற கூட்டத் தொடர் போதாது என்பார். விவசாயிகள் தற்கொலைகளை சொந்தப் பிரச்சனை, வயிற்றுவலி என்று கொச்சைப்படுத்தி கடுமையான துன்பத்தில் இருக்கும் அவர்களை கேலி செய்வார். ஜெயலலிதா சட்டமன்றத்துக்கு உள்ளும் சட்டமன்றத்துக்கு வெளியிலும் என்னதான் அறிவிப்புகள் செய்தாலும் அவை வெற்று அறிவிப்புகள் என்பதால் அவற்றால் மக்கள் வாழ்க்கையில் மாற்றம் எதுவும் ஏற்படுவதில்லை. இப்போது இதை மத்திய தணிக்கையாளரும் சொல்லியிருக்கிறார்.

மத்திய தணிக்கையாளர் தமிழ்நாட்டின் நிதி நிலைமைகள் பற்றி முன்வைத்துள்ள 2015 மார்ச் 31 தேதி வரையிலான அறிக்கை, கடந்த ஜெயலலிதா ஆட்சி அனைத்து அம்சங்களிலும் தோற்றுப் போன ஆட்சி என்கிறது. அம்மா உணவகங்களால் நட்டம். 2012 - 2017 விவ சாயத்துக்கு அய்ந்தாண்டு திட்டமே தயாராகவில்லை. பள்ளிக்கூட கட்டிடங்கள் அறிவிக்கப்பட்டதுபோல் கட்டப்படவில்லை. மோனோ ரயில் திட்டம், கூவம் மறுசீரமைப்பு திட்டங்களுக்கான நிதி திருப்பியனுப்பப்பட்டது. மடிக்கணினி வாங்கியதில் முறைகேடு. மின்வாரியம் மின்கடத்தல் கட்டணத்தைப் பெறுவதில் முறைகேடு..... துரோகம் வெளுக்கப்பட்டது. (இதில் ஒரு விசயத்தை நாம் ஒப்புக்கொள்ள வேண்டியது இல்லை. நூறு நாட்கள் வேலைத் திட்டம், காங்கிரஸ் அரசின் தோல்விக்கு சாட்சி என்று மோடி சொன்னது போல், அம்மா உணவகம் ஜெயலலிதா அரசின் தோல்விக்கு சாட்சி. மறுபக்கம், முறைகேடுகளுக்கு அப்பால், ஏதிலிகளுக்கு உணவையாவது உறுதிப்படுத்தும் ஒரு திட்டம் நட்டத்தில் இயங்கினால் எந்தப் பொருளாதாரப் பதட்டமும் நிகழ்ந்துவிடாது).

மகப்பேறு விடுப்பு 9 மாதங்கள் என ஜெயலலிதா அறிவித்துள்ளார். வேறு எந்த மாநில முதலமைச்சராவது அருகில் நெருங்க முடியுமா? பெண்கள் மீதான வன்முறைச் சம்பவங்களிலும் தமிழ்நாட்டை வேறு யாரும் எளிதில் நெருங்கி விட முடியாதபடி கூடுதல் எண்ணிக்கையுடன் இருப்பதை தேசிய குற்றங்கள் ஆவண அமைப்பின் சமீபத்திய புள்ளிவிவரங்கள்  காட்டுகின்றன. காதலித்த பெண் மறுத்தால் மட்டும் அல்ல, காதலுக்கு மறுப்பு தெரிவித்த தாய்க்கும் இங்கு அரிவாள் வெட்டு. அறிவிப்பதொன்றும் நடப்பது வேறொன்றுமாக இருக்கும் ஜெயலலிதா ஆட்சி, தமிழ்நாட்டின் லட்சக்கணக்கான விவசாயிகளின் வாழ்க்கையோடு விளையாடுவதை உடனடியாக நிறுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

இந்த ஆண்டு துவக்கத்தில் சென்னையும் கடலூரும் தண்ணீரில் மூழ்கியதை ஒட்டி, நீர் வளங்களை பாதுகாக்கும் எளிமையான மற்றும் இயற்கையான வழிகள், வாய்ப்புகள் காலகாலமாக இருந்தது பற்றி, அந்த வழிகளும் வாய்ப்புகளும் அடைக்கப்படுவது புறக்கணிக்கப்படுவது பற்றி, தமிழ்நாட்டின் அடுத்தடுத்த அரசாங்கங்கள் நீர்ப் பாசனம் என்ற பொறுப்பில் தமிழக விவசாயிகளை தொடர்ந்து கைவிட்டுவிட்டது பற்றி பொது வெளியில் போதுமான அளவுக்கு மிகவும் விரிவாக, குறிப்பாக எழுதப்பட்டது. இருக்கிற நீர்வளத்தைப் பாதுகாப்பது பற்றி, கடலில் வீணாகக் கலக்காமல் சேமிப்பது பற்றி திட்டமிட ஜெயலலிதாவுக்கு விவரங்கள் வேண்டும் என்றால், அவர் எடுத்துக் கொள்ளலாம். அறிவியல் தொழில்நுட்பம் வளராத காலத்தில் பெரிய பெரிய திட்டங்கள் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டு விவசாயத்துக்கு தேவையான தண்ணீர் உத்தரவாதப்படுத்த முடிந்தது என்றால், இன்று அறிவியல், தொழில்நுட்பம், திரும்பும் திசை எல்லாம் நிதி என எல்லாம் இருக்கும்போது, விவசாயத்தை, விவசாயிகளைக் காப்பது, ஜெயலலிதா தலைமையிலான ஆட்சிக்கு இருக்கும் அரசியல் விருப்பத்தை, தயார்நிலையை மட்டுமே கோருகிறது. இதற்குக் குறைவாகவோ, கூடுதலாகவோ எதுவும் இல்லை.

(மாலெ தீப்பொறி 2016 செப்டம்பர் 16 – 30 தொகுதி 15 இதழ் 4)

தோழர் ஸ்வப்பன் பற்றிய நினைவுகள்

எஸ்.குமாரசாமி

எப்போதும் உயிர்ப்புடனும் உயிர்த்துடிப்புடனும் இருந்த தோழர் ஸ்வப்பன் இப்போது உயிருடன் இல்லை. என்ன விந்தை முரண்! கட்சியின் மத்திய கமிட்டி மற்றும் அரசியல் தலைமைக்குழு கூட்டங்களில் அவர் இல்லாததை, நான் நிச்சயம் பெரிதும் உணர்வேன். இந்தக் கூட்டங்களில் நான் எப்போதும் தேர்ந்தெடுத்து அவர் பக்கத்தில் உட்காருவேன். இந்தி பேசாத இந்தி அறியாத ஒரு நபராக, இந்தக் கூட்டங்களில் நடப்பவற்றை, நான் ஸ்வப்பன் மூலமே அறிவேன். முறைசார்ந்த மொழிபெயர்ப்பு தாண்டி இந்தக் கூட்டங்களில் பல பரிமாற்றங்கள் இயல்பாக நடக்கும். தோழர் ஸ்வப்பனுடன் கேலியும் கிண்டலுமாகப் பேசிக் கொள்ளும் மாற்றுத் திறன் மூலம்தான் மொழித் திறன் இல்லாத குறையுள்ள நபர் என்ற என் நிலையைக் கடக்க முடிந்தது. தோழர் ஸ்வப்பன், உங்கள் இழப்பை நான் மத்தியக்குழு அரசியல் தலைமைக்குழு கூட்டங்களில் நிச்சயமாய் உணர்வேன். நெருங்கியவர்களின் மரணம் நினைவுக் குளத்தில் அலை அடிக்க வைக்கிறது. மனிதர்கள் நம்மை விட்டுச் சென்றாலும், அவர்களது போற்றத்தக்க நினைவுகள், என்றும் நம்மோடு வாழும்.

கடந்த பல வருடங்களாக, நான், எந்த ஒரு செயல்படுகிற, நடைமுறையில் உள்ள குடும்பத்தின் பகுதியாகவும் இல்லை. கிட்டத்தட்ட எனது அனைத்து உறவுகளும் அரசியல் உறவுகளே. ஸ்வப்பனின் இறுதிச் சடங்கில்தான் நான் அவருடைய மகளையும் மகனையும் முதன் முறையாகப் பார்த்தேன். டில்லி கட்சி அலுவலகத்தில், தோழர் ஸ்வப்பனால் பெரிதும் பரிந்து ரைக்கப்பட்ட நான் படிக்க விரும்பிய, சைனா மேன் என்ற புத்தகத்தைக் கொண்டுவந்து தந்தபோது, அவர் மனைவியைப் பார்த்திருக்கிறேன். ஸ்வப்பனும் நானும், பல நேரங்களில் கட்சியும் இடதுசாரி இயக்கமும் சந்திக்கும் பிரச்சனைகளையும் சவால்களையும் விவாதிப்போம்.

இந்த ஆண்டு துவக்கத்தில் கட்சியின் தமிழ்நாடு மாநில மாநாட்டிற்கு தோழர் ஸ்வப்பன் மத்திய பார்வையாளராக வந்திருந்தார். கணிசமான தோழர்கள் எமக்குத் தொழில் புரட்சி என்பதில் இருந்து நகர்ந்து விட்டதை, மந்தமான மத்தியதர வாழ்க்கை நடைகளுக்கு மாறிவிட்டதை, தோழர்கள் மேலும் மேலும் குடும்பங்கள் என்ற மண்டலத்தில் உழல்வதைப் பற்றி எல்லாம், கருத்துக்களைப் பரிமாறிக் கொள்வோம். அப்போது தோழர் ஸ்வப்பன், அவதார்சிங் பாஷின் ஒரு கவிதையைப் பற்றி எனக்குச் சொன்னார். தோழர் ஸ்வப்பன், நான் உங்களையோ, உங்கள் மூலம் கேட்ட பாஷின் கவிதையையோ ஒருபோதும் மறக்க மாட்டேன்.

‘மிகமிக ஆபத்தானது

மரணம் நிகர் அமைதியால் நிரம்பியிருப்பது

எந்த வலியையும் உணராமல்

எதையும் தாங்கிக் கொள்வது.

வேலைக்காக வீட்டை விட்டுச் செல்வது

பின் வேலை முடிந்து வீடு திரும்புவது

மிகமிக ஆபத்தானது

நம் கனவுகளின் மரணமே’

தோழர் ஸ்வப்பன், உங்கள் கடைசி கணம் வரை உங்கள் கனவுகள் உயிரோடு இருந்தன என நான் நிச்சயம் அறிவேன். நாம் போற்றி மதிக்கும் கம்யூனிஸ்ட் கனவுகளை நனவாக்க, நானும் உங்கள் தோழர்களும் நிச்சயம் கடுமையாய்ப் போராடுவோம்.

1987ல் தன்பாத்தில் அகில இந்திய தொழிற்சங்கங்களின் ஒருங்கிணைப்புக் குழு உருவானது எனக்கு நினைவில் உள்ளது. அதிலிருந்துதான் தற்போதைய அகில இந்திய தொழிற்சங்க மய்ய கவுன்சில் உருவானது. 1987ல் தோழர்கள் சுப்பாராவ் தலைவராகவும், சுவேந்து சாட்டர்ஜி பொதுச் செயலாளராகவும், ஜெகதீஷ் நந்தி துணைத் தலைவராகவும், நானும், பின்னர் கொல்லப்பட்டு தியாகியான தோழர் தரஸ்ராம் சாஹுவும் இணைச் செயலாளர்களாகவும் இருந்தோம். அப்போது கட்சி தலைமறைவாய் இருந்தது. இந்தியாவின் மிகவும் இளைய தொழிற்சங்க மய்யத்தை 1989ல் உருவாக்கினோம். முதல் மாநாட்டில் ஸ்வப்பன் பொதுச் செயலாளரானார். அப்போது முதல், ஏஅய்சிசிடியுவின் செயலாளர்களில் ஒருவராக, துணைத் தலைவராக, செயல் தலைவராக, தலைவராக, தோழர் ஸ்வப்பனை அறிவேன். இந்தியாவில் நவதாராளவாத ஆட்சி முறை வந்த காலத்திலிருந்தே, எங்களது இணைந்த பயணம் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது.

அப்போது சோவியத் ஒன்றியம் சரிந்திருந்தது. உலகம் கண்டிருந்த ஒரு குறிப்பிட்ட சோசலிஸ்ட் மாதிரி அமைப்பு முறை தோற்றுப் போய் இருந்தது. இந்தியாவில் இந்துத்துவா வலதுசாரிகள் அரசியலில் காலூன்றத் துவங்கினர். காங்கிரசையும் இடதுசாரிகளையும் தவிர மற்ற எல்லா கட்சிகளும், சங்பரிவார் அரசியல் கட்சியுடன் உறவாடினர். அவர்கள் ஆதரித்த அரசாங்கத்தை, இடதுசாரிகளும் ஆதரித்ததும் கூட, நடந்தது.

இந்தக் காலகட்டத்தில்தான் மிகப் பெரிய முதலாளித்துவ மறுகட்டமைப்பு நடந்தது. இது சர்வதேச வேலைப் பிரிவினையாகவும், இந்தியாவில் தற்காலிக ஒப்பந்தமயமாகவும், வேலைகளை வெளியில்/வெளியாருக்குத் தந்துச் செய்வதாகவும் நடந்தது. தொழிலாளர் வர்க்கத்துடன் சுமுக ஒப்பந்தம் எனச் சொல்லப்பட்டது, பொருளாதாரத்தின் சிகரங்களின் உயரத்தில் பொதுத்துறை, நேருவின் வழிமரபு ஆகியவை எல்லாம் நிலைகுலைந்தன. அரசியல் மேல் நிலைக்கு வந்த புதிய சமூக சக்திகள் உட்பட, தாராளமயம், தனியார்மயம், உலகமயம் தொடர்பான ஒரு பரந்த கருத்தொற்றுமைக்குள் சென்று சேர்ந்தனர். இந்தக் காலங்களுக்கேற்ப ஏஅய்சிசிடியுவும் வளர்ந்தது. கடினமான, அதே நேரம் வாய்ப்புக்களை வழங்கிய இந்த சில பத்தாண்டுகள், தோழர் ஸ்வப்பன் ஏஅய்சிசிடியு பொதுச் செயலாளராக இருந்தார். கடலில் கப்பலைச் செலுத்துவதில் பெரும்பங்காற்றினார்.

ஒருங்கிணைப்புக் குழு காலம் என்ற ஒரு மிகக் குறுகிய காலம் சுவேந்து சாட்டர்ஜி பொதுச் செயலாளராக இருந்தார். இடையில் கட்சி பொதுச் செயலாளர் ஆவதற்கு முன்பு தோழர் திபங்கர் ஏஅய்சிசிடியு பொதுச் செயலாளராக இருந்தார். நிறுவனப் பொதுச் செயலாளர் என்பது தாண்டி, 1998 முதல் 2015 வரை 17 ஆண்டுகள் தோழர் ஸ்வப்பன் ஏஅய்சிசிடியுவின் பொதுச் செயலாளராக இருந்துள்ளார்.

2015ல் தோழர் ராஜீவ், பாட்னா மாநாட்டில் பொதுச் செயலாளரானார். புனே தேசிய கவுன்சிலுக்கு வந்திருந்த ஒவ்வொரு தேசிய கவுன்சில் உறுப்பினருக்கும், உடல் அசதி இருந்த போதும், மாறிச் செல்லும் கட்டத்தில், துணைத் தலைவர் என்ற முறையில் அமைப்புக்கு உதவும் விதம், தோழர் ஸ்வப்பன் தேசிய கவுன்சில் கூட்டத்தில்  செயலூக்கமான பங்காற்றியதும், செப்டம்பர் 2 வேலை நிறுத்தத்தை பெருவெற்றியடைய வைக்க உணர்ச்சிமயமாய் அழைப்பு விடுத்ததும் தெரியும். கூட்டத்திற்கு முன்பு, தோழர் ஸ்வப்பன் என்னிடம் கூட்டத்திற்கு வந்துதான் தீர வேண்டுமா எனக் கேட்டதும், அவர் உடல்நிலையை மதிப்பிட்டு அவரையே முடிவெடுக்கச் சொன்னதும், எனக்கு இப்போது நினைவுக்கு வருகிறது.

தோழர் ஸ்வப்பன் நிலக்கரி, எஃகு, கட்டு மானம், நகராட்சி மற்றும் ஒப்பந்தத் தொழிலாளர் மத்தியில் கூட்டமைப்புக்கள் நிறுவும் ஏஅய்சிசிடியு முயற்சிகளுக்கு உற்சாகத்துடன் வழிகாட்டினார். அரசு ஊழியர்கள் மத்தியிலான நமது மாநிலங்கள் அளவிலான வேலைகளை ஒருங்கிணைப்பதில், ஆஷா, அங்கன்வாடி, மதிய உணவு ஊழியர்கள் அமைப்பாக்கத்தில் ஆர்வத்துடன் உதவினார். டெல்லி போக்குவரத்து கழக ஊழியர்களுடன் நெருக்கமான பிணைப்புக்களைக் கொண்டிருந்தார்.

பிலாய் வேலையை வடிவமைப்பதில் குறிப்பிடத்தக்க பாத்திரம் வகித்த தோழர் ஸ்வப்பன், ஜார்கண்ட் ஏஅய்சிசிடியு வேலைகளுக்கும் முக்கியப் பங்காற்றினார். தொழிலாளர் வர்க்கத் தலைவராக தன்பாத் நாடாளுமன்றத் தொகுதியில் போட்டியிட்டார். கர்நாடக மாநில வேலைகள் வளர்ச்சி பற்றி மிகுந்த மகிழ்ச்சி கொண்டார். ஏஅய்சிசிடியு மத்திய அரசால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட ஒரு தொழிற்சங்க மய்யமாவதில், தேசந்தழுவிய அளவில் பரந்து விரிந்து உருப்பெறுவதில் அவருடைய பங்கு மிகவும் முக்கியமானதாகும்.

ஸ்வப்பனின் மகாராஷ்டிரா, பஞ்சாப் தொடர்பான வேலைகள் கவனம் கொள்ளத் தக்கவை. ஒரு மத்திய தொழிற்சங்கத்தின் மய்யத் தலைவர், கிராமப்புற வறியவர்கள் மத்தியில் விவசாயத் தொழிலாளர்கள் மத்தியில் வேலை பார்த்ததில், அவர்களோடு அவர்களுக்காகச் சிறை சென்றதில் தோழர் ஸ்வப்பனின் பாத்திரம் முன்னுதாரணத் தன்மை வாய்ந்தது. அவர் சிறையில் இருந்து பஞ்சாப் அரசிற்கு அரசியல்ரீதியாக நெருக்கடி தந்தது, சண்டிகரை நமது வரைபடத்தில் கொண்டு வந்தது, பிஜிஅய் போராட்டத்தில் அவர் பங்கு ஆகியவை, ஏஅய்சிசிடியுவுக்கு முக்கியப் பதிவுகளாகும்.

ஸ்வப்பன் மேல்தோற்ற அளவில் மேம்போக்கானவர் போல் தெரிவார். ஆனால் நமது அய்க்கிய முன்னணி நடவடிக்கைகளில், அகில இந்திய இடதுசாரி ஒருங்கிணைப்பு, அகில இந்திய மக்கள் மேடை உருவாக்குவதில், அவரது காத்திரமான பங்களிப்பும் ஆழமான வேலைகளும், இயக்கத்திற்குப் பேருதவியாய் அமைந் தன. பஞ்சாப் சிபிஎம், மகாராஷ்டிரா லால் நிஷான் கட்சி, இடதுசாரி கட்சிகள், இடதுசாரி மய்ய தொழிற்சங்கங்கள் உள்ளிட்ட மற்ற மய்யங்களுடன் உறவாடுவதிலும் ஸ்வப்பனின் பங்கு அடிப்படையானதாக இருந்தது.

நிகழ்ந்து வரும் இயக்கங்கள், புதிய எழுகிற சமூக சக்திகள், எழுந்துவரும் இளம் தோழர்கள் ஆகியோருடனும் அவரது ஊடாடல்கள் குறிப்பிடத்தக்கவை. தோழரின் இறுதிச் சடங்கில் மகாராஷ்டிரா, பஞ்சாப், சண்டிகரின் இளம் பெண் தோழர்களும் டெல்லியின் இளம் தோழர்களும், அவரது உடலைத் தூக்கிச் சென்று மயானத்திற்குச் செல்லும் வண்டியில் வைத்தனர். ஸ்வப்பன் சர்வதேச விவகாரங்களை உடனுக்குடன் தெரிந்து கொள்வதில், நம்மைச் சுற்றி நடக்கும் பொருளாதார அரசியல் சமூக மாற்றங்களைப் புரிந்து கொள்வதில் மிகுந்த ஆர்வத்துடன் இருந்தார்.

கட்சிக்கு எங்கெல்லாம் எப்போதெல்லாம் ஒரு தலைமைத் தோழரை ஏதாவது மாநிலத்திற்கு அனுப்ப நேர்ந்ததோ, அப்போதெல்லாம் கட்சி தோழர் ஸ்வப்பனிடம் அந்தப் பணியை ஒப்படைத்துள்ளது; அவரும் அதனை நிறைவேற்றியுள்ளார். கடைசியாகத் தமக்கு அளிக் கப்பட்ட ஒடிஷா பொறுப்பாளர் என்ற கடமையையும் கடப்பாட்டுடன் மேற்கொண்டார். நீண்ட கடினமான பயணங்கள் நிச்சயம் அவர் உடலையும் ஆரோக்கியத்தையும் பாதிக்கவே செய்தன. உடல்நிலைக்கு அப்பாலும் அவர் பிரச்சனைகளைத் தீர்க்க, அமைப்புப் பணியாற்ற எங்கும் சென்றார். அவர் நிலைமைகள் பற்றிப் புகார் செய்ததில்லை. ‘இருக்கும் நிலைமைகளில்’ இருந்துதான், விஷயங்களை மாற்ற முயற் சித்தார். நமது தலைமறைவு, ரகசிய கட்சி காலங்களிலிருந்து நமக்கு கிடைத்த பெருமைக்குரிய மதிப்புமிக்க தோழர்களில் ஒருவரான ஸ்வப்பன், வேலைகளுக்கு மதிப்பு கூட்டினார்; பண்புரீதியான மாற்றங்கள் கொண்டு வந்தார். நம் இயக்கத்தில் ஸ்வப்பன் வகை தோழர்கள் கணிசமான எண்ணிக்கையில் வந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்!

ஸ்வப்பன் பற்றிய எனது நினைவுகளை, அவருக்கும் பிரிக்கால் போராட்டத்திற்கும் இடையிலான உறவுகள் பற்றிச் சொல்லித்தான் முடித்தாக வேண்டும். பிரிக்கால் ஆலையின் மனிதவளத் துறை துணைத் தலைவர் துரதிர்ஷ் டவசமாக 21.09.2009 அன்று இறந்தார். இதனை வாய்ப்பாகப் பயன்படுத்தி, தொழிலாளர் போராட்டத்தை ஒழித்துக்கட்டும் நோக்கத்துடன் கோவை முதலாளிகளும் காவல்துறையும் தொழிற்சங்கத்தை முற்றுகையிட்டனர். ரத்த தாகம் கொண்டிருந்தனர். நான் கைதாவதைத் தவிர்த்து, முன்ஜாமீனுக்கு முயன்று கொண்டிருந்தேன். ஏஅய்சிசிடியு தலைமை தோழர்கள் நிதானமாக சீராக எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகளைக் கட்டமைத்து வந்தனர். தோழர் சங்கரும் கோவை வந்து பங்களித்துக் கொண்டிருந்தார். காலத்தால் சோதிக்கப்பட்டு புடம் போடப்பட்ட தொழிலாளர் வர்க்கத் தலைவரின் பண்பு களுடன், தோழர் ஸ்வப்பன் கோவை வந்திருந்து பங்களித்தார். மய்ய தொழிற்சங்கங்களுடன் தொடர்பு கொண்டார். பத்திரிகையாளர்களைச் சந்தித்தார். அரசு அதிகாரிகளைச் சந்தித்தார். தொழிலாளர் முன்னோடிகளுடன் பேசினார். பெரும்திரள் தொழிலாளர் கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டார். அங்கு செங்கல் செங்கல்லாக இயக்கம் திரும்பக் கட்டப்பட்டபோது, தமிழகத் தோழர்களுக்கு தோழர் ஸ்வப்பன் உதவியாக இருந்தார்.

போர்க்குணமிக்க பிரிக்கால் தொழிலாளர்களின் எதிர்ப்புப் போராட்டத்தின் அந்த முக்கிய தருணத்தில், செயற்கையான எந்த போர்க் குணத்தையும் நுழைக்க அவர் முயற்சிக்கவில்லை. அந்த நேரத்தில் தோழர் ஸ்வப்பன் தமிழகத்தின் ஓர் உயர்காவல் அதிகாரியை மற்ற தோழர்களுடன் சந்தித்தார். தோழர்கள் வெளியே வரும்போது, அந்த அதிகாரி, தோழர் ஸ்வப்பனிடம் போலி மோதல் நடக்க தமக்கு  நிர்ப்பந்தம் இருப்பதாகவும், தாம் அதை ஏற்கப் போவதில்லை எனவும், விரைந்து சட்டபூர்வமாக முன்ஜாமீனுக்கு வழி செய்யுங்கள் என்றும் இந்தியில் தெரிவித்துள்ளார். இந்தத் தகவலை தனக்குள் வைத்துக் கொண்டு, உரிய கவனத்தோடு இயக்கம் முன்செல்ல தோழர் ஸ்வப்பன் உதவினார். 10.10.10 அன்று பிரிக்கால் தொழிலாளர்கள் சில ஆயிரம் பேர் கலந்து கொண்ட தொழிலாளர் குடும்பத் திருவிழாவில், தோழர் ஸ்வப்பன் சிறப்பு விருந்தினராகக் கலந்து கொண்டார். தோழர் ஸ்வப்பனுக்கு இறுதியாக விடை தரும் நிகழ்ச்சி 07.09.2016 நடந்தபோது பிரிக்கால் போராட்டத் தலைவர்களுள் ஒருவரான தோழர் குருசாமி கோவையில் இருந்து வந்து, இந்தியா முழுவதிலும் இருந்து வந்த தோழர்களுடன் கலந்துகொண்டது மிகவும் பொருத்தமானது.

செவ்வணக்கம், தோழர் ஸ்வப்பன்!

இகக(மாலெ) அரசியல் தலைமைக்குழு உறுப்பினர் தோழர் ஸ்வப்பன் முகர்ஜியின் இறுதி நிகழ்ச்சி

செப்டம்பர் 7, 2016, புதுடெல்லி.

இகக(மாலெ) அரசியல் தலைமைக்குழு உறுப்பினரும், தொழிற்சங்க இயக்கத்தின் குறிப்பிடத் தக்க தலைவருமான தோழர் ஸ்வப்பன் முகர்ஜி திடீர் மாரடைப்பு காரணமாக செப்டம்பர் 6 அன்று காலமானார். அவரை தகனம் செய்வதற்கு முன்பாக பல இடதுசாரி கட்சிகள், தொழிற்சங்கங்கள் மற்றும் ஜனநாயக இயக்கங்களின் தலைவர்கள், செயல்வீரர்கள் மட்டுமல்லாது ஆசிரியர்கள், தொழிலாளர்கள், மாணவர்கள் அவருக்கு இறுதி அஞ்சலி செலுத்தினர்.

செங்கொடியால் போர்த்தப்பட்டு மலர் தூவப்பட்ட அவரது உடல் இகக(மாலெ) மத்திய அலுவலகத்தில் வைக்கப்பட்டிருந்தது. அவரது உடலுக்கு இகக(மாலெ) பொதுச் செயலாளர் தோழர் திபங்கர், இகக(மா) அரசியல் தலைமைக்குழு உறுப்பினர் தோழர் பிரகாஷ் காரத், இககவின் தேசிய செயலக உறுப்பினர் தோழர் அமர்ஜித் கவுர், இகக(மா)(பஞ்சாப்) செயலாளர் தோழர் மங்கத்ராம் பஸ்லா, லால்நிசான் கட்சி (லெனினிஸ்ட்)ன் தோழர் உதய் பட், அகில இந்திய பார்வார்டு பிளாக் கட்சியின் மத்தியக் கமிட்டி உறுப்பினர் தோழர் அமரேஷ்குமார், டெல்லி மாநிலச் செயலாளர் தோழர் தர்மேந்திர வர்மா, இகக(மா) மத்திய கமிட்டி உறுப்பினர்கள் தோழர் புஷ்பேந்திர கிரேவால், எஸ்யுசிஅய்(சி) மற்றும் ஏஅய்யுடியுசி தேசியச் செயலாளர் தோழர் ஆர்.கே.சர்மா, மனித உரிமை செயற்பாட்டாளர் ஜான் தயாள், பியுசிஎல் அமைப்பின் என்.டி.பஞ்சோலி, சிஅய்டியு பொதுச் செயலாளர் தோழர் தபன்சென் மற்றும் சுவதேஷ் தேப்ராய்(சிஅய்டியு), ஏஅய்டியுசி தலைவர்களான டி.எல்.சச்தேவா, விஜயலஷ்மி, டியுசிசியின் தேசியச் செயலாளர் ஏ.கே.மிஸ்ரா, என்டியுஅய்யின் பொதுச் செயலாளர் கவுதம் மோடி, இகக(மா) டெல்லி மாநிலச் செயலாளர் கே.எம்.திவாரி, சிஅய்டியுவின் டெல்லி மாநில பொதுச் செயலாளர் அனுராக் சக்சேனா, அகில இந்திய மக்கள் மேடையின் லீனா தபிரு ஆகியோர் உட்பட பலரும் அஞ்சலி செலுத்தினர். தோழர் ஸ்வப்பனின் மனைவி தோழர் சர்மிளா, மகன் சௌபிக், மகள் உபசனா மற்றும் அவர் குடும்பத்தினருக்கு இரங்கல் தெரிவித்தனர்.

1970 காலகட்டத்தில் டெல்லி பல்கலைக் கழக கிரோரிமால் கல்லூரி நாட்களிலிருந்தே அவரை ஒரு செயற்பாட்டாளராக அறிந்த பேராசிரியர் வினோத் குரானா, பத்திரிகையாளர் ஊர்மிலேஷ், அணில் கேமாடியா, கலாச்சார செயற்பாட்டாளர்களான சம்சுல் இஸ்லாம், நீலிமா, சுபேந்து சென், பேராசிரியர் விஜய் சிங் உட்பட பலரும் நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொண்டனர்.

இகக(மாலெ) அரசியல் தலைமைக்குழு உறுப்பினர்கள் ஸ்வதேஷ் பட்டாச்சார்யா, ராம்ஜிராய், எஸ்.குமாரசாமி, கார்த்திக் பால், பிரபாத் குமார், மனோஜ் பக்த் மற்றும் கவிதா கிருஷ்ணன், மத்தியக் கமிட்டி உறுப்பினர்களான ஜார்கண்டின், வினோத்சிங், ஒடிஷாவின் யுதிஷ்திர் மகாபட்ரா, டெல்லியின் ரவிராய், சஞ்சய் சர்மா, உத்தரகாண்டிலிருந்து ராஜேந்திர பர்தோலி, ராஜா பகுகுணா, உத்தரபிரதேசத்தின் முகம்மது சலீம், பஞ்சாபின் குர்மீத் சிங், ராஜ்விந்தர் சிங் ரானா, அகில இந்திய கிசான் மகாசபையின் பொதுச் செயலாளர் தோழர் ராஜாராம்சிங், ஏஅய்சிசிடியு பொதுச் செயலாளர் தோழர் ராஜீவ் டிம்ரி, அகில இந்திய மாணவர் கழகத்தின் தேசியத் தலைவர் சுசேதா டே, புரட்சிகர இளைஞர் கழகத்தின் பொதுச் செயலாளர் ஓம் பிரகாஷ், அகில இந்திய முற்போக்கு பெண்கள் கழக தலைவர்கள் இக்பால் உதாசி, ஜஸ்பிர் கவுர், இகக(மாலெ)யின் ஹரியானா மாநிலப் பொறுப்பாளர் பிரேம்சிங் ஹேக்லவாட், இகக(மாலெ)யின் சண்டிகர் செயலாளர் தோழர் கன்வல்ஜித் சிங், ராஜஸ்தான் மாநில ஏஅய்கேஎம் தலைவர் பூல்சந்த் தேவா, பஞ்சாபிலிருந்து சுக்தர்ஷன், பக்வந்த் சங்வானின் கபில் ஷர்மா, கோவை பிரிக்கால் தொழிற்சங்க தலைவர்களுள் ஒருவரான தோழர் குருசாமி ஆகியோர் ஸ்வப்பனுக்கு இறுதி அஞ்சலி செலுத்தினர்.

அவரது இறுதி ஊர்வலத்தில் அவர் வழிகாட்டுதலில் வளர்ந்த இளம் தோழர்கள் அதிதி, நவ்கிரண், இஷா மற்றும் அபிலாஷா உட்பட பலர் கலந்து கொண்டனர். டெல்லி இகக(மாலெ) தோழர்கள் உரக்க முழக்கமிட்டு தங்களது தோழருக்கு பிரியாவிடை கொடுத்தனர்.

தியாகிகளான மறைந்த தோழர்கள் மற்றும் செங்கொடிக்கு வணக்கம் தெரிவித்து தோழர்கள் சம்சுல் இஸ்லாம், நீலிமா புரட்சிகரப் பாடல்கள் பாடினார்கள். சர்வதேசிய கீதம் பாடப்பட்டது.

                செப்டம்பர் 16 அன்று புதுடெல்லியிலுள்ள கான்ஸ்டிடியுசன் கிளப் வளாகத்தில் நினைவேந்தல் கூட்டம் நடைபெற்றது.          

பிரபாத் குமார்,

அரசியல் தலைமைக்குழு உறுப்பினர், இகக மாலெ

தோழர் ஸ்வப்பன் முகர்ஜிக்கு செவ்வஞ்சலி

அவர் விட்டுச் சென்ற பணியைத் தொடர உறுதியேற்புக் கூட்டங்கள்

செப்டம்பர் 6 அன்று தோழர் ஸ்வப்பன் முகர்ஜி திடீரென ஏற்பட்ட மாரடைப்பால் சண்டிகரில் இறந்த செய்தி கேள்விப்பட்டவுடன் கோயம்புத்தூர் பிரிக்கால் ஆலையின் பிளாண்ட் 1, பிளாண்ட் 3 ஆலை வாயில்களில் தொழிற்சங்க செங்கொடி இறக்கப்பட்டது. மறைந்த தோழருக்கு நூற்றுக்கணக்கான தோழர்கள் அஞ்சலி செலுத்தினர்.

செப்டம்பர் 7 அன்று பெரியநாயக்கன்பாளையம் பிரிக்கால் தொழிற்சங்க அலுவலகத்தில் இகக(மாலெ) மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் பாலசுப்பிரமணியன் தலைமையில் அஞ்சலிக் கூட்டம் நடைபெற்றது. கூட்டத்தில் இகக (மாலெ) மாநிலக் குழு உறுப்பினர்கள் தோழர்கள் என்.கே.நடராஜன், தாமோதரன், மாநகரக் கமிட்டி  உறுப்பினர் தோழர் வேல்முருகன், பிரிக்கால் தொழிற்சங்க நிர்வாகிகள் தோழர்கள் சாமிநாதன், ஜெயப்பிரகாஷ்நாராயணன், நடராஜ் ஆகியோருடன் இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி மாவட்ட செயற்குழு உறுப்பினர் தோழர் அஷ்ரப் அலி, இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்)ன் ஒன்றியச் செயலாளர் தோழர் கேசவமணி, பெரியார் திராவிட கழகத்தின் மாவட்டத் தலைவர் தோழர் ராமசாமி, தோழர் சீனிவாசன், பெரியநாயக்கன்பாளையம் கவுன்சிலர் சிவராஜ் ஆகியோர் அஞ்சலி உரையாற்றினர்.

சாந்தி கியர்ஸ் ஆலை வாயிலில் செப்டம்பர் 6 அன்று நடைபெற்ற அஞ்சலிக் கூட்டத்தில் தொழிலாளர்கள் திரளாக கலந்து கொண்டனர். ஏஅய்சிசிடியு மாநிலத் துணைத் தலைவர் தோழர் தாமோதரன் கலந்து கொண்டு தோழர் ஸ்வப்பன் முகர்ஜியின் அர்ப்பணிப்புமிக்க பணியைப் நினைவு கூர்ந்தார்.

திருவள்ளூர் மாவட்டம் காரனோடை இகக(மாலெ) கட்சி அலுவலகத்தில் செப்டம்பர் 9 அன்று தீப்பொறி வாசகர் வட்டக் கூட்டத்திற்கு முன்னதாக தோழர் ஸ்வப்பன் முகர்ஜிக்கு அஞ்சலி செலுத்தப்பட்டது. இகக(மாலெ) மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் ஜானகிராமன் மாநிலக் குழு உறுப்பினர் தோழர் எ.எஸ்.குமார் உட்பட பலர் கலந்து கொண்டனர்.

சென்னை, சேலம், கரூர், திண்டுக்கல், திருச்சி, புதுக்கோட்டை, தருமபுரி, கோவை, நாமக்கல், மதுரை, திருநெல்வேலி, காஞ்சிபுரம், திருவள்ளூர் உட்பட பல இடங்களிலும் செப்டம்பர் 6 அன்று அஞ்சலி சுவரொட்டிகள் ஒட்டப்பட்டன.

திருநெல்வேலியில் செப்டம்பர் 8 அன்று இரங்கல் கூட்டம் நடைபெற்றது. இகக(மாலெ) மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் சங்கரபாண்டியன் தலைமையில் நடைபெற்ற கூட்டத்தில் மாநிலக்குழு உறுப்பினர் தோழர் ரமேஷ், இகக மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் காசிவிஸ்வநாதன், இகக(மா) மாவட்டக்குழு உறுப்பினர் தோழர் கருணாநிதி, அகில இந்திய மக்கள் மேடையின் தேசியப் பிரச்சாரக்குழு உறுப்பினரும் அணுசக்திக்கு எதிரான மக்கள் இயக்கத்தின் ஒருங்கிணைப்பாளருமான தோழர் உதயகுமார் மற்றும் திரளானோர் கலந்து கொண்டனர்.

செப்டம்பர் 11 அன்று அம்பத்தூரிலும் வண்டலூரிலும் நடந்த அஞ்சலிக் கூட்டங்களில் நூற்றுக்கணக்கான தொழிலாளர் தோழர்கள் கலந்துகொண்டனர். சென்னை மாவட்டத்தில் பணியாற்றும் மாநிலக் குழு உறுப்பினர்கள் இந்தக் கூட்டங்களில் கலந்துகொண்டனர்.

புதுச்சேரியில் செப்டம்பர் 8 அன்று தோழர் பாலசுப்ரமணியம் அஞ்சலி ஊர்வலம், இரங்கல் கூட்டத்தில் இகக (மாலெ) மத்திய கமிட்டி உறுப்பினர் தோழர் பாலசுந்தரத்துடன் விழுப்புரம் மாவட்ட இகக (மாலெ) தோழர்கள் கலந்துகொண்டனர்.

(மாலெ தீப்பொறி 2016 செப்டம்பர் 16 – 30 தொகுதி 15 இதழ் 4)

உதய் திட்டம்

கார்ப்பரேட் ஆதரவுக் கொள்கை அமலாக்கத்தில் கைகோர்த்து முன்செல்லும் மத்திய மாநில அரசுகள்

சட்டமன்ற தேர்தல் பிரச்சாரத்துக்கு தமிழ்நாடு வந்த பாஜக மத்திய அமைச்சர் பியுஷ் கோயல், மாநில முதல்வரை யாரும் சந்திக்க முடிவதில்லை என்றும் அதனால் தமிழக மக்களுக்குச் சேர வேண்டிய மத்திய அரசின் சில நல்ல திட்டங்களை கொண்டு சேர்க்க முடிவதில்லை என்றும் சொன்னார். அஇஅதிமுகவினர் அவருக்கு பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்கள். பியுஷ் கோயல் சொல்லும் உதய் திட்டம் தமிழக மக்களை பாதிக்கும் என்பதால் அதில் சேரவில்லை என்று அப்போது அதிமுகவினர் சொன்னார்கள்.

தேர்தல் நேரத்தில் திட்டம் வேண்டாம் என்று சொல்லப்பட்டுவிட்டது. அப்போது தமிழக மக்கள் நலன் காப்பது போன்ற தோற்றம் எல்லா சாத்தியமான விதத்திலும் தர வேண்டியிருந்தது. இப்போது வலுவான ஆட்சி அமைத்தாகிவிட்டது. அடுத்த அய்ந்து ஆண்டுகளுக்கு என்னமும் செய்யலாம், இடையில் ஒரு உள்ளாட்சித் தேர்தல், மூன்று ஆண்டுகள் கழித்து ஒரு மக்களவை தேர்தல், பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று ஜெயலலிதா திட்டமிட்டு இருக்க வேண்டும். இப்போது திட்டத்தில் இணைவதற்கான ஏற்பாடுகளை தமிழக அரசு செய்துகொண்டிருக்கிறது. எரிசக்தித் துறை அமைச்சர் பி.தங்கமணி, ஒரு குழுவுடன் டில்லி சென்று மத்திய அமைச்சர் பியுஷ் கோயலை சந்திக்க உள்ளார்.

2016 ஏப்ரல், மே மாதங்களில் தமிழக மக்க ளுக்கு பாதிப்பு ஏற்படுத்துவதாக இருந்த ஒரு திட்டம், அதனால் ஒப்புக்கொள்ளப்படாத ஒரு திட்டம், 2016 செப்டம்பரில் எப்படி ஒப்புக் கொள்ளப்படுகிறது? தமிழக மக்களுக்கு பாதிப்புகள் உருவாக்கும் அம்சங்கள் உதய் திட்டத் தில் இருந்து நீக்கப்பட்டுவிட்டனவா?

நவம்பர் 20, 2015 அன்று மத்திய எரிசக்தி அமைச்சகம் உதய் திட்டத்தை (மின்பகிர்மான கழகங்கள் ஒளிர்வதை உறுதி செய்யும் திட்டம்) அறிவித்தது. இந்தத் திட்டம் முன்வைத்துள்ள இலக்குகள் மார்ச் 31, 2019க்குள், அதாவது பாஜக அரசாங்கம் அதன் ஆட்சிக் காலத்தை முடிப்பதற்குள், எட்டப்பட வேண்டும் என்று அறிவிப்பாணை சொல்கிறது.

நாடு முழுவதும் மாநில அரசுகளின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள மின்பகிர்மான நிறுவனங்கள் பெரும் கடனில் உள்ளன. இது அடுத்தடுத்து கூடுதல் நிதிச்சுமைக்கு, கூடுதல் கடனுக்கு இட்டுச் செல்கிறது. இந்தக் கடன் சுமையில் இருந்து அவற்றை மீட்டு அவற்றின் நிதிரீதியான செயல்பாட்டை ஒழுங்குபடுத்துவது திட்டத் தின் நோக்கம் என்றும் இதற்காக, மின்பகிர்மான நிறுவனங்களின் செயல்பாட்டுத் திறனை மேம்படுத்துவது, மின்உற்பத்திச் செலவைக் குறைப்பது, மின்பகிர்மான நிறுவனங்களின் வட்டிச் சுமையை குறைப்பது, மின்பகிர்மான நிறுவனங்களின் நிதிரீதியான செயல்பாட்டை ஒழுங்குபடுத்துவது ஆகியவை உறுதி செய்யப்படும் என்று திட்டம் சொல்கிறது.

செப்டம்பர் 30, 2015 தேதி நிலவரப்படி உள்ள மின்பகிர்மான நிறுவனங்களின் 75% கடனை திட்டத்தில் சேரும் மாநில அரசுகள் ஏற்றுக்கொள்ளும். அதில் 50% 2015 - 2016லும் 50% 2016 - 2017லும் ஏற்றுக்கொள்ளும். இது, நிதிப்பற்றாக்குறை கணக்கில் காட்டப்பட மாட்டாது. (அதாவது, மாநில அரசுகள் தமது வேறு சில திட்டங்களுக்கு இன்னும் கூடுதல் கடன் வாங்கிக் கொள்ளலாம்). இந்தத் தொகைக்கு மாநில அரசுகள் கடன் பத்திரங்கள் வழங்கும். மின்பகிர்மான நிறுவனத்தின் மீதமுள்ள 25% கடனுக்கு அந்த நிறுவனங்கள் கடன் பத்திரங்கள் தரலாம். இதன் மூலம் மின் பகிர்மான நிறுவனங்கள் தர வேண்டிய வட்டி மிச்சமாகும். இதன் மூலம் மின்பகிர்மான நிறுவனங்கள் தங்கள் செயல்பாடுகளை மேம்படுத்திக் கொள்ளலாம்.

உதய் திட்டம் முன்வைக்கிற இலக்குகளை நிறைவேற்றும் மாநிலங்களுக்கு கூடுதல் நிதி உதவி தரப்படும். கூடுதல் நிலக்கரி கிடைக்கும். நிறைவேற்றவில்லை என்றால் இந்தச் சலுகை கிடைக்காது. தேசிய அனல்மின் நிலையம் மற்றும் பிற பொதுத்துறை மின்உற்பத்தி நிறுவனங்களிடம் இருந்து குறைந்த விலைக்கு மின்சாரம் வாங்கிக் கொள்ள முடியும்.

திட்டம் மாநில அரசுகளின் மின்பகிர்மான நிறுவனங்களுக்கு மட்டும்தான். தனியார் மின் பகிர்மான நிறுவனங்களுக்கு அல்ல. (தனியார் கடன்களை அரசு ஏற்கட்டும் என்று நேரடியாக சொல்லும் அளவுக்கு இன் னும் ஆட்சியாளர்களுக்கு துணிவு பிறக்கவில்லை). திட்டத்தில் இணைவதற்கான காலக்கெடு மார்ச் 31, 2016 என்று இருந்தது. மார்ச் 31, 2017 என இப்போது நீட்டிக்கப்பட்டுள்ளது.

என்ன பிரச்சனை, நல்ல திட்டம்தானே, சேர்ந்தால் என்ன என்று சாமான்யர்களுக்கு தோன்றலாம். இது வரை 15 மாநிலங்களும் 1 யூனியன் பிரதேசமும் சேர்ந்துவிட்டன. இவற்றில் காங்கிரஸ் ஆளும் மாநிலங்களும் உண்டு. கட்சி பேதம் பாராமல் சேர்ந்திருப்பதால் இது நல்ல திட்டம் ஆகிவிடுமா?

மேற்குவங்கம் திட்டத்தில் சேர மறுக்கிறது. மாநில உரிமைகளைப் பறிக்கும் திட்டம் என்று காரணம் சொல்கிறது. அது மட்டும்தான் காரமாக இருக்க முடியுமா? அப்படியானால் மாநில அரசு உரிமைகள் பறிபோனால் போகட்டும் என்று ஜெயலலிதா தலைமையிலான அரசு கருதுகிறதா? நவதாராளவாதக் கொள்கைகளை தீவிரமாக அமலாக்கும், கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களுக்கு பல்லக்குத் தூக்குகிற பாஜக அரசுதான் ஒரு நல்ல திட்டத்தை முன்வைத்து விடுமா?

திட்டம் சில நிபந்தனைகள் போடுகிறது. அவற்றில் ஒன்று, மூன்று மாதங்களுக்கு ஒரு முறை மின்கட்டணம் மாற்றியமைக்கப்பட வேண்டும் என்று சொல்கிறது. இந்த ஒரு நிபந்தனை, பாஜக அரசின் கார்ப்பரேட் ஆதரவு முகத்தை காட்டிவிடுகிறது. மக்களுக்கு பாதிப்பு உருவாக்கும் என்று சட்டமன்றத் தேர்தல் பிரச்சாரத்தின்போது அஇஅதிமுக சொன்னது இந்த நிபந்தனை பற்றித்தான். இப்போது இந்த நிபந்தனையில் ஓரளவு தளர்வு செய்துகொள்ள மத்திய அமைச்சகம் முன்வந்திருக்கிறது. மூன்று மாதங்களுக்கு ஒரு முறை என்பதற்குப் பதிலாக ஓராண்டுக்கு ஒரு முறை என்று அதை மாற்றிக் கொள்ளலாம் என்று ‘உறுதி’ தரப்பட்டுள்ளது.

மின்பகிர்மான நிறுவனத்தின் கடனை மாநில அரசு ஏற்றுக்கொள்ளும்போது, அதை நிதிப்பற்றாக்குறையாக மத்திய அரசு கணக்கில் கொள்ளாது என்ற சலுகை முதல் இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு மட்டுமே. அது நிரந்தரமாக இருக்க வேண்டும் என்பது அஇஅதிமுக அரசின் கோரிக்கை. இந்தக் கோரிக்கையை மத்திய அரசு இப்போதும் ஏற்கவில்லை.

திட்டத்தில் இணைந்துள்ள 12 மாநில மின் பகிர்மான நிறுவனங்களின் மொத்த கடன் 2015 செப்டம்பர் 30 அன்று ரூ.4 லட்சம் கோடி. இந்தக் கடன்கள் எல்லாம் 10 அல்லது 15 ஆண்டுகள் கழித்து முதிர்ச்சி பெறும் கடன் பத்திரங்களாக மாற்றப்பட்டால், கடன் தந்த நிறுவனங்களின் ஆரோக்கியம் என்ன ஆகும் என்ற கேள்வி எழுகிறது. கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களுக்கு கடன் தந்து நட்டமாகும்போது அரசு நிறுவனங்களுக்குத் தந்து நட்டமானால் என்ன என்ற கேள்வியும் கூடவே எழுகிறது. அப்படியானால், இந்தக் கடன்களை மறுகட்டமைப்பு செய்ய வேண்டிய அவசியமே எழ வில்லை. தமிழ்நாடு மின்பகிர்மான நிறுவனத்தின் கடனில் ஒரு பகுதியை ஏற்றுக் கொள்ள ஒவ்வோர் ஆண்டும் தமிழக அரசு நிதி ஒதுக்குகிறது. நோக்கம் இந்த நிறுவனங்கள் செயல்பாட்டை மேம்படுத்துவதாகத் தெரியவில்லை. முடக்குவதாகத் தெரிகிறது.

வங்கிகளோ, பிற நிதிநிறுவனங்களோ இனி மின்பகிர்மான நிறுவனங்களுக்கு கடன் வழங்காது. இந்தத் திட்டத்திலும் தேறாமல் போய், மாநில அரசின் மின்பகிர்மான நிறுவனம் மேலும் நிதி தேவை என்ற நிலை ஏற்பட்டால், அது நாசமாகிப் போகும். மாநில அரசின் மின்பகிர்மான நிறுவனம் நாசமாகிப் போனால், தனியார் மின்பகிர்மான நிறுவனங்கள் அந்தச் சந்தையைப் பிடித்து ஆட்டும். வறிய விவசாயிகளுக்கு, வறிய மக்களின் குடிசை வீடுகளுக்கு, சிறுதொழில் முனைவோருக்கு தரப்படும் சலுகைகள், தமிழக மக்கள் இப்போது பெற்றுக்கொண்டிருக்கிற நூறு யூனிட் கட்டணமில்லா மின்சாரம் எல்லாம் மெல்ல மெல்ல காற்றில் கரைந்து போகும்.

இன்றைய நிலைமைகளில் உதய் திட்டத்தில் சேர்ந்த மாநிலங்களில் ராஜஸ்தான், ஜம்மு காஷ்மீர், உத்தரபிரதேசம், ஜார்க்கண்ட், சட்டிஸ்கர், அரியானா மாநிலங்கள் மொத்த இழப்பை குறைக்க திட்டம் முன்வைத்த இலக்குகளை எட்டவில்லை. பஞ்சாப், பீகார் மாநிலங்கள் இலக்குகளை எட்டியுள்ளன. திட்டத்தின் இலக்குகளை நிறைவேற்றுவதற்கு ஏற்ப மாநில அரசுகள் சிறப்புத் திட்டங்கள் வகுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று திட்டம் சொல்கிறது. அப்படிச் செய்தும் இந்த மாநிலங்கள் இலக்கை எட்டவில்லை என்பது தெரிகிறது. திட்டம் இப்போது சொல்கிற வட்டிச் செலவு குறைப்பு போதுமானது அல்ல என்று ஃபிட்ச் என்ற தரநிர்ணய நிறுவனம் சொல்கிறது.

தொழில்நுட்ப மற்றும் வர்த்தகரீதியான மொத்த இழப்பை 2018 - 2019ல் 15% குறைத்திருக்க வேண்டும் என்றும் 2018 - 2019ல் சராசரி மின்விநியோகச் செலவுக்கும் ஈட்டப்பட்ட சராசரி வருவாய்க்கும் இடையிலான இடைவெளி பூஜ்ஜியமாக இருக்க வேண்டும் என்றும் திட்டம் சொல்கிறது. மின்பகிர்மான நிறுவனங்கள் இவற்றைச் செய்வதற்கான ஒரே வழி மின்கட்டணத்தை உயர்த்துவதுதான். உதய் இறுதியில் இங்குதான் வந்து நிற்கிறது.

தமிழ்நாட்டின் மின்பகிர்மான கழகத்தின் கடன்கள் பற்றி ஆண்டுக் கணக்கில் பேசிக் கொண்டிருக்கிறோம். இன்றைய தேதியில் அது ரூ.81,782 கோடி என்று அரசு தரப்பில் சொல்லப்படுகிறது. கருணாநிதியும் ராமதாசும் அது ரூ.1 லட்சம் கோடிக்கும் மேல் என்கிறார்கள். இதில் பாதிக்கடன்தான் பகிர்மானம் தொடர்பானது. மீதக்கடன் மின்உற்பத்தி தொடர்பானது. பகிர்மானத்துக்கான கடன் மட்டும்தான் உதய் திட்டத்தின் கவலை. கடன் மறுகட்டமைப்பு செய்யும் உதய் திட்டம் போன்ற ஒன்றின் மூலம் தமிழ்நாடு அரசு 2012 முதல் தமிழக மின்பகிர்மான நிறுவனத்தின் நிதிச் சுமையைக் குறைக்க நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்வதாகச் சொல்கிறது. வங்கிகளிடம் கடன் வாங்கி மின்பகிர்மான நிறுவனத்தின் கடன்கள் மறுகட்டமைப்பு செய்யப்படுகின்றன. இப்படி எல்லாம் செய்த பிறகும் மின்பகிர்மான கழகம் கடுமையான நிதி நெருக்கடியில்தான், கடனில்தான் உள்ளது.

ஏன் இந்தக் கடன் சேர்ந்தது? தனியார் நிறுவனங்களிடம் கூடுதல் விலைக்கு மின்சாரம் வாங்கியதால் வந்தது என்று இன்று தமிழக மக்கள் அனைவருக்கும் தெரியும். இவ்வளவு கடன் சேர்ந்த பிறகும், அதானியிடம் மிகக் கூடுதல் விலையில் மின்சாரம் வாங்க ஒப்பந்தம் போடப்பட்டுள்ளது பற்றியும் தமிழ்நாட்டின் சாமானிய மக்களுக்குத் தெரியும்.

அடுத்த அய்ந்து ஆண்டுகளில் ரூ.90,440 கோடி செலவில் பல்வேறு புனல் மற்றும் அனல் மின்உற்பத்தித் திட்டங்களை செயல்படுத்த உள்ளதாக தமிழக அரசு சொல்கிறது. மின்உற்பத்தி மற்றும் பகிர்மான கழகம் கடனில் இருக்கும்போது, அந்தக் கடன்களையும் அரசு ஏற்று இருக்கும்போது, கிட்டத்தட்ட ரூ.1 லட்சம் கோடி யார் தருவார்?

தமிழ்நாடு மின்உற்பத்தியில் தன்னிறைவு அடைந்துவிட்டது, மின்மிகை மாநிலமாகிவிட் டது என்று ஜெயலலிதாவும் அஇஅதிமுகவினரும் சத்தம்போட்டு, மேசை தட்டி சொல்லும்போது, இதற்கு மேல் பிற மாநிலங்களிலும் தனி யாரிடமும் ஏன் மின்சாரம் வாங்க வேண்டும்? பல்லாயிரக்கணக்கான விவசாயிகள் மின்இணைப்புக்கு விண்ணப்பித்துவிட்டு ஏன் காத்திருக்க வேண்டும்? கூடுதல் விலையில் மின்சாரம் வாங்கப்படுவதை கேள்விக்குள்ளாக்கும் கருணாநிதியும் ராமதாசும் தன்னிறைவு பெற்றுவிட்டபின் ஏன் வெளியில் வாங்க வேண்டும் என்று ஏன் கேள்வி எழுப்ப மறுக்கிறார்கள்? அவர்களுக்கு மட்டும் தெரிந்து நமக்குத் தெரியாமல் இருக்கும் விசயம் அதில் என்ன? தனியாரிடம் வாங் குவதை எல்லாம் சேர்த்துத்தான் மின்மிகை என்று ஜெயலலிதா சொல்கிறாரா? அதிகாரபூர்வ விவரம் அப்படிதான் காட்டப்பட வேண்டுமா? அதனால் அப்படி காட்டுகிறார்களா? அது உண்மை என்றால் அப்படி காட்டுவதும் தவறுதானே. இதில் மிகையும் தன்னிறைவும் எங்கே உள்ளன? தன்னிறைவு பெற்றுவிட்டது என்றால் கூடுதல் மின்உற்பத்தித் திட்டங்கள் எதற்கு? பிறகு அந்த அணுஉலைகள் எதற்கு? (அய்யோ.... எங்களுக்கு உண்மை தெரிந்தாக வேண்டும்....) இப்படி ஓர் உண்மை  இருக்க வாய்ப்புள்ளது. தமிழ்நாட்டின் எரிசக்தி துறை பற்றி ஆட்சியாளர்கள் தரப்பில் சொல்லப்படுவது அனைத்தும் பொய், பொய்யைத் தவிர வேறு எதுவும் இல்லை.

தமிழ்நாடு மின்பகிர்மான கழகத்தில் 2014 - 2015ல் இருந்ததை விட ரூ.4,214 கோடிக்கு 2015 - 2016 வருவாய் இழப்பு குறைக்கப்பட்டுள்ளதாக தமிழக அரசு சொல்கிறது. அடுத்த நிதியாண்டில் இன்னும் ரூ.2,000 கோடி வரை குறைக்க நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டுள்ளதாகவும் சொல்லப்படுகிறது. இது உதய் மூலமா அல்லது ஏற்கனவே இருக்கிற ஏற்பாடு மூலமா என்று சொல்லப்படவில்லை.

இப்போதும், இதுவரை மின்பகிர்மான கழகத்துக்கு அரசு தந்துள்ள கடன் ரூ.6,223 கோடி. தமிழ்நாட்டு ‘தரங்களுக்கு’ இது ஒரு பெரிய தொகையே இல்லை. ஓர் ஓட்டை போட்டு சில கோடிகளை எடுத்துச் சென்றுவிட முடிகிறது. சரியான ஆவணங்களே இல்லாமல் பலநூறு கோடிகள் சாலைகளில் இங்குமங்கும் செல்கின்றன. அதனால் தமிழக அரசே இன்னும் கடன் தரலாம்.  மொத்த கடனையும் கூட தீர்த்து விடலாம் இந்தக் கடன் ஒரு சுமை என்று சொல்லி, ஆண்டுக்கொரு முறை மின்கட்டணத்தை மாற்றியமைப்பதை நிபந்தனையாக்கும் ஒரு திட்டத்தில் தமிழக அரசு இணைய வேண்டிய அவசியம் இல்லை. ஒரு வேளை ஜெயலலிதாவுக்கு அவசியம் இருக்கலாம். ஜெயலலிதா பெங்களூரு சிறையில் இருந்து திரும்பி வந்த பிறகுதான் அதானி தமிழ்நாட்டில் மின்உற்பத்தி திட்டம் துவங்க ஒப்பந்தம் இறுதியானது. இப்போது உச்சநீதிமன்றத்தில் சொத்துக் குவிப்பு வழக்கின் தீர்ப்பு எந்த நேரமும் வரக் கூடும் என்ற நிலை உள்ளபோது, உதய் திட்டத்தில் இணைய தமிழக அரசு தயாராகிறது. உளறுகிறீர்கள் என்று அஇஅதிமுககாரர்கள் உறுமுவது கேட்கிறது. அப்படி ஏதும் இல்லை என்றால் தமிழகத்துக்கு நல்லதுதான்.

ஆண்டுக்கு ஒரு முறை மின்கட்டணத்தை மாற்றியமைக்க ஒப்புக்கொண்டு ஒரு திட்டத்தில் சேரவிருக்கும் தமிழக அரசு, அதானியிடம் மின்சாரம் வாங்க 15 ஆண்டுகளுக்கு எப்படி ஒப்பந்தம் போட்டது? அதானி இன்று போட்ட ஒப்பந்தத்தில் என்ன விலைக்கு மின்சாரத்தை விற்பதாகச் சொல்லியுள்ளாரோ, அந்த விலை அடுத்த 15 ஆண்டுகளுக்கும் தொடரும் என்று சொல்ல முடியாது. நாளை விலையை ஏற்ற ஏற்ற தமிழக அரசும் ஏற்றும். இந்தக் அநியாயக் கொள்ளையை சட்டபூர்வமாக்க நடைமுறைக்கு வருவதுதான் உதய் திட்டம். அதானியின் உத்தரவின் பேரில் 2019க்குள் இந்த மொத்த நிகழ்வுப்போக்கையும் முடித்து, கூடுதல் மின் கட்டணம் செலுத்த மக்களை பழக்கிவிடவே இந்தத் திட்டம். ரயில் கட்டணத்தை விமான கட்டணம் போல் உயர்த்தி பகல் கொள்ளையில் ஈடுபடுகிற மோடி அரசு, அதானியின் தொழில் செழிக்க எந்த உயர்வையும் மக்கள் தலையில் சுமத்த எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்கிறது.

எல்லாம் முன்கூட்டியே திட்டமிட்டுத்தான் நூறு யூனிட் மின்சாரத்துக்கு கட்டணம் இல்லை என்று ஜெயலலிதா சொல்லியிருக்கிறார் என்றுதான் நாம் முடிவுக்கு வர வேண்டும். அதாவது, முதலமைச்சர் மக்களுக்காக இருக்கிறார், மின்வாரியம் நட்டத்தில் இயங்கினால் அவர் என்ன செய்வார் பாவம், ஆண்டுக்கு ஒரு முறை மின்கட்டணம் ஏறத்தான் செய்யும் என்று பாதிக்கப்பட்ட மக்களே பேச வேண்டும் என்பது அவரது திட்டமாக இருக்கிறது என்று நாம் வியாக்கியானம் சொன்னால் அதை மறுக்க முடியாது. மோடி அரசு கார்ப்பரேட் ஆதரவு திட்டத்துக்கு பெயர் ஒன்று வைத்துள்ளது. ஜெயலலிதா தனது திட்டத்துக்கு பெயர் எதுவும் வைக்கவில்லை. அவ்வளவுதான் வேறுபாடு. மத்திய அரசு கடுமையான அதிருப்திக்கு உள்ளாகும், ஜெயலலிதா அரசு சாமானிய மக்களின் அனுதாபத்தை பெறும் என்பது எதிர்பார்ப்பா?

தமிழ்நாடு உதய் திட்டத்தில் சேர்ந்து அதை அமலாக்கத் துவங்கும் முன்பு உள்ளாட்சித் தேர்தல்கள் முடிந்துவிடக் கூடும். இல்லையென்றாலும், முன்னேற்பாடாக மாமன்ற தலைவர்கள், ஊராட்சித் தலைவர்கள் ஆகியோருக்கான நேரடித் தேர்தலை ரத்து செய்தாகிவிட்டது.

மோடி அரசு ஜெயலலிதா அரசின் ஆதர வுடன், பிற மாநில அரசுகளின் ஆதரவுடன் நிறைவேற்றும் உதய் திட்டம் வெற்றி கூட பெறலாம். வெற்றி பெற்றுவிட்டதாக மத்திய, மாநில அரசுகள் அறிவிக்கும் நேரம் மக்கள் தலையில் மின்கட்டணம் பெரும் சுமையாக ஏற்றப்பட்டிருக்கும். அதானியின் மின் உற்பத்தி நிறுவனம் போன்ற தனியார் மின்உற்பத்தி நிறுவனங்கள் தங்கள் சொத்து மதிப்பை இன்னும் சில பத்தாயிரம் கோடிகளுக்கு உயர்த்தி இருக்கலாம்.

(மாலெ தீப்பொறி 2016 செப்டம்பர் 16 – 30 தொகுதி 15 இதழ் 4)

ஜவகர்லால் நேரு பல்கலைக் கழக மாணவர் சங்கத் தேர்தலில்

இடதுசாரி மாணவர்கள் சங்கக் கூட்டணி வெற்றி!

பாஜக மாணவர் அணியான ஏபிவிபி படுதோல்வி!

மத்தியில் ஆளும் மோடி அரசு ஜேஎன்யு பல்கலைக் கழகத்தையே மூடிவிட வேண்டும் என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போது ‘ஜேஎன்யுவை பாதுகாப்போம்’ என இகக(மாலெ)யின் அகில இந்திய மாணவர் கழகமும் இகக(மா)வின் இந்திய மாணவர் சங்கமும் கரம் கோர்த்து தேர்தலை சந்தித்தன. இககவின் அனைத்திந்திய மாணவர் பெருமன்றம் இந்த அணிக்கு தனது ஆதரவினை தெரிவித்திருந்தது. ஆட்சி அதிகார பின்புலத்துடனான அகில பாரத வித்யார்த்தி பரிஷத் (ஏபிவிபி)யின் மூர்க்கத்தனமான பிரச்சாரத்தை எதிர்கொண்டு இடதுசாரி மாணவர் அணி பெருவெற்றி பெற்றிருக்கிறது.

தலைவர் பதவிக்கு போட்டியிட்ட அகில இந்திய மாணவர் கழகத்தின் தோழர் மொஹித் பாண்டே வெற்றி பெற்றார். இடதுசாரி மாணவர் அணியின் வேட்பாளர்களான தோழர் அமல் (துணைத் தலைவர்), தோழர் சத்ரூபா சக்ரபர்த்தி (பொதுச் செயலாளர்), அகில இந்திய மாணவர் கழகத்தின் தோழர் தப்ரேஷ் ஹசன் (இணைச் செயலாளர்) ஆகியோரும் வெற்றி பெற்றனர்.

இடதுசாரி அணி மொத்தம் 8,509 வாக்குகளைப் பெற்றது. அடுத்து வந்த ஏபிவிபி 4,503 வாக்குகளையும், பிர்சா முண்டா அம்பேத்கர், புலே மாணவர் அணி 3,805 வாக்குகளையும் காங்கிரசின் என்எஸ்யுஅய் 712 வாக்குகளையும் பெற்றன.

தலைவர் பதவிக்கு வெற்றி பெற்றிருந்த மொஹித் பாண்டே டெல்லி பல்கலைக் கழகத்தின் முன்னாள் மாணவரும் ‘கல்வி அடிப்படை உரிமைக்கான அகில இந்திய மேடை’ என்ற அமைப்பின் செயற்பாட்டாளரும் ஆவார். டெல்லி ‘யுஜிசியை ஆக்கிரமிப்போம்’ இயக்கத்தில் முக்கிய பங்காற்றியவரும் ஆவார். 31 கவுன்சில் பதவிகளுக்கு நடந்த தேர்தலில் 15 இடங்களை இடதுசாரி அணி கைப்பற்றியிருக்கிறது. மாணவர் தலைவர்கள் மீது தேசத்துரோக வழக்கு முதல் அத்தனை அடக்குமுறைகளையும் கட்டவிழ்த்து விட்ட ஏபிவிபிக்கும், மோடி ஆட்சிக்கும் இந்த தேர்தல் முடிவுகள் பலத்த அடி கொடுத்திருக்கிறது.

டெல்லி பல்கலைக் கழக தேர்தலில் அகில இந்திய மாணவர் கழகம்

டெல்லி பல்கலைக் கழக மாணவர் சங்கத் தேர்தலில் அகில இந்திய மாணவர் கழகம் சிறப்பாக செயல்பட்டு வாக்கு எண்ணிக்கையை அதிகரித்திருக்கிறது. ஏபிவிபியின் தாக்குதல், கோடிக்கணக்கில் பணம் செலவழித்து பிரும்மாண்டப் பிரச்சாரம், பொய் வழக்குகள் அத்தனையும் தாண்டி அய்சா மூன்றாவது இடத்தைப் பிடித்துள்ளது. இது அய்சாவின் எளிய பிரச்சாரத்துக்கு, மாற்று அரசியலுக்கு கிடைத்துள்ள மாபெரும் ஆதரவு என்று தலைவர் பதவிக்கான வேட்பாளர் கவல்ப்ரீத் கவுர் குறிப்பிட்டார்.

கட்டைப் பை தைக்கும் தையல் தொழிலாளர் கூலி உயர்வு போராட்டம் வெற்றி

ஈரோடு மாவட்டம் பவானியில், கட்டைப் பை தைக்கும் பெண் தொழிலாளர்களுக்கு கடந்த 5 ஆண்டுகளாக கூலி உயர்வு தரப்படவில்லை. பை ஒன்றுக்கு 75 பைசா கூலி உயர்வு கேட்டு கடந்த ஓராண்டு காலமாக ஏஅய்சிசிடியு போராடி வருகிறது. பவானி வட்டாட்சியர் பல கட்ட பேச்சுவார்த்தை நடத்தியும் உடன்பாடு ஏற்படவில்லை.

செப்டம்பர் 2, பொது வேலை நிறுத்தத்துக்கான பிரச்சாரத்தின்போது, செப்டம்பர் 2 முதல் கட்டைப் பை தைக்கும் பெண் தொழிலாளர்களின் காலவரையற்ற வேலை நிறுத்தம் அறிவிக்கப்பட்டது. செப்டம்பர் 2 அன்று சுமார் 1,000 பெண் தொழிலாளர்கள் வேலை நிறுத்தத்தில் பங்கேற்றனர். பை உற்பத்தியாளர்கள் கடைகளை செப்டம்பர் 3 அன்று முற்றுகை இட அழைப்பு விடுத்தனர். உடனடியாக பவானி வட்டாட்சியரும் காவல்துறையும் பேச்சுவார்த்தைக்கு ஏற்பாடு செய்தனர். கட்டைப் பை உற்பத்தியாளர்களும் ஏஅய்சிசிடியு தோழர்களும் பேச்சு வார்த்தைகளில் கலந்து கொண்டனர்.

தற்போது சைடு பட்டிக்கு பை ஒன்றுக்கு ரூ.1.75 கூலியாக தரப்படுகிறது. பேச்சுவார்த்தையில் ரூ.0.25 கூடுதலாக, ரூ.2.00 தரப்படும் என முடிவானது. சுற்றுப் பட்டி பை ஒன்றுக்கு தற்போது தரப்படும் ரூ.2, இனி ரூ.2.25 என உயர்த்தப்படும். நேரடியாக உற்பத்தியாளர்களிடம் பை எடுத்து தைக்கும் பெண்களுக்கு இந்த கூலி உயர்வு கிடைக்கும். ஏஜென்டுகளிடம் தைக்கும் பெண்களுக்கு பை ஒன்றுக்கு 15 பைசா உயர்வு கிடைக்கும்.

இந்த கூலி உயர்வு போராட்டத்தை திருவள்ளுவர் நகர், சேர்வராயன்பாளையம், காடையாம்பட்டி, குருப்பநாயக்கன்பாளையம், ஊராட்சிகோட்டை வர்ணாபுரம், பழனிபுரம், பாவடிதெரு ஆகிய பகுதியில் உள்ள தையல் தொழிலாளர்கள் நடத்தினர்.

இந்த கூலி உயர்வு மூலம் நாள் ஒன்றுக்கு 100, 200 பை தைப்பவர்களுக்கு, நேரடியாக கடைக்கு சென்று பை எடுத்து தைக்கும் பெண்களுக்கு, நாள் ஒன்றுக்கு ரூ.25 முதல் ரூ.50 வரையிலும், வாரத்திற்கு ரூ.150 முதல் ரூ.300 வரையிலும் கூடுதலாக கிடைக்கும். ஏஜென்டுகளிடம் தைப்பவர்களுக்கு நாள் ஒன்றுக்கு ரூ.15 முதல் ரூ.20 வரையிலும், வாரத்திற்கு ரூ.90 முதல் ரூ.180 வரையிலும் கூடுதலாக கிடைக்கும்.

இந்த கூலி உயர்வுக்குப் பிறகும் இந்த பெண்கள் பெறவிருக்கும் மாத வருமானம் ரூ.3,000 முதல் ரூ.6,000 வரை மட்டுமே. இந்த கூலி உயர்வு போராட்டத்தின் மூலம் பவானியில் பெண் தொழிலாளர்கள் மத்தியில் பணியாற்ற ஏஅய்சிசிடியுவுக்கு வாய்ப்பு கிடைத்துள்ளது.

ஏ.கோவிந்தராஜ்

(மாலெ தீப்பொறி 2016 செப்டம்பர் 16 – 30 தொகுதி 15 இதழ் 4)